Hayat politikayı sıkıştırır bazen. Düdüklü tencerenin düdüğü ötmeye başlar; aldırmazsan başına neler geleceğini bilemezsin. Kimi zaman içeriye başka, dışarıya başka konuşmak işe yarayabilir; kitleleri uyutmak için mangalda kül bırakmayabilirsin, ama kimi zaman da iç dış kesişiverir. Saklamak, gizlemek imkânsızlaşır. Muhaliflerin de eli armut toplamıyor ya; sendeki bu oportünist özü yakalamakta gecikmezler. “Ne oldu, hani esip gürlüyordun” demeye başlarlar.

***

İşin aslı; düdük öttü. İktidar partisi, onun gerçek lideri daha fazla beklemenin yanlış olacağını, içte hayal kırıklığı yaratmak pahasına dışta bazı işleri düzeltmek gerektiğini anladı. Nasıl olsa medya, yalnız medya mı, neredeyse tüm devlet aparatı elindedir; durumu içeride uygun bir şekilde izah etmek mümkün olacaktır.
Dışarıda ise daha yapılacak çok iş, atılacak çok adım var.

***

AKP bildiğimiz klasik, kapitalist devletin sırasını bekleyen düzen partilerinden değil. Hızlı, ak dediğine bir anda kara diyebilen tek liderli bir hareket. İdeolojisiz mi? Hayır tam tersi; ideolojisini takıye ile tavizsiz 14 yıl sürdürebilmiş, sürdürmeye niyetli, yetenekli bir parti. Bu özellikleri de onu klasik düzen partilerinden farklılaştırıyor. Sevgili Deniz Yıldırım AKP’nin “esnek politikalar geliştirebilen pragmatik bir parti” olduğunu söylüyor; doğru, ben “pragmatik” yerine “oportünist” demeyi tercih ederim. AKP önünü arkasını düşünmeden günlük, anlık gereksinimlerine göre politikalar uyduran bir parti. Bu da onu hem klasik düzen partilerinden farklılaştırıyor hem de zayıflatıyor.

***

AKP’nin, zücaciye dükkânındaki fil gibi davranmakta beis görmemesinin nedeni hedefe tam kilitlenmiş olması, yolda giderken yakıp yıktıklarına dönüp bakmamayı kural bellemesidir. Onu tehlikeli yapan, rejim değişikliğine ölümüne kilitlenmiş bir parti haline getiren de budur. Geride çok suç var. Bu suçların gündeme gelmemesini sağlamak ancak “ideoloji sahibi mutlak iktidar”la olabilecek bir iştir. Bu ideoloji her yöne takıye yapmaya cevaz veren İslamcılıktan başka ne olabilir. Varsın İslamın farklı yorumcuları durumdan hoşnut olmasın, küçük düzeltmeler yapılabilir, hatta “İsrail’le dostluk” gibi büyük lokmalar bile yutturulabilir.

***

Oportünist, düzen partileri kapsamından çıkmış partiler tehlikelidir. Onlar meşruiyet sınırlarını zorlayan, attıkları kimi adımlarla, “büyük idealleri olan, neredeyse devrimci bir parti oldukları” izlenimini vermeye, Hitler’in partisi kendine “sosyalist” adını takmamış mıydı, kapsama alanını genişletmeye çalışan partilerdir. Muktedir lidere biat etmek için yanıp tutuşan, henüz aklı başına gelmemiş kimi liberallerin, kendinde Heidegger kumaşı keşfeden “filozofların” piyasada dolanıp durmaları bundandır.

***

AKP sıradan bir düzen partisi değil, hedefine kilitlenmiş, o hedef için can yakmaya, can yakmayı sistemleştirmeye programlanmış bir partidir. Attığı geri adımlar kendini zorlayan dışla ilgilidir, içeride ondan “izvinite” beklemeyin.
Otoriter rejim heveslerine dur diyecek, sistemin sınırlarını zorlayacak bir çözüm istiyorsanız, birleşmekten, olabildiğince geniş birleşik bir güç olmaktan başka çare yoktur.