Yıldızlar derin bir uykuya yatmış, ay çoktan kaybolmuştu.
\nSancılı bir ağustos akşamında ölü bir kenti aklıma getirdim: Şemdinli...
\nDağ başlarındaki karakolları, askeri birlikleri...
\nŞemdinli’nin Derecik beldesindeki Umurlu Sınır Jandarma Tabur Komutanlığı’nı.
\nBir gün önce bir askerimizin şehit düştüğü, beşinin yaralandığı tabura, bir gün sonra öğle saatlerinde PKK bir kez daha havan topları, roketatar, uzun menzilli silahlarla saldırmıştı.
\nAmacı neydi eli kanlı terör örgütü PKK’nin?
\nŞemdinli’yi ele geçirmekti...
\nVur kaç yapmıyordu artık PKK...
\nSilahlarıyla yerleşmişti bölgeye ve sürekli saldırı halindeydi...
\nGaziantep’in bilmecesi çözülmüş müydü?
\nKanlı eylemin arkasında kimler vardı?
\n17 kişi gözaltındaydı...
\nKimdi bunlar?
\nHenüz bir açıklama yapılmamıştı...
\nBu arada Diyarbakır, Hakkâri, Şırnak ve Batman’da çalındığı belirlenen üç kamyon, üç otomobil ve bir kamyonet için güvenlik güçleri alarma geçmişti.
\n***
\nBir karamsarlık içindeydim...
\nBir mavi rüzgâr esti Karadeniz’den, bir tomurcuk açtı Akdeniz’den, Ege’den...
\nBir tomurcuk açtı, acılarımız çiçeklendi birden.
\nİnsanı yaşamla buluşturan, sevgiyi ve tutkuyu çoğaltan günleri ve geceleri anımsadım...
\nNe olmuştu bize?
\nBu coğrafyada yüzyıllardır birlikte yaşayan insanlar niye ayrışmışlardı?
\nSümbül Dağları, Hakkâri, Yüksekova, Şemdinli...
\nO yemyeşil vadiler, o güzelim dağlar...
\nYaşanacak yerlerdi oraları, kardeşliğin boy verdiği renklerle bezenmiş...
\nGözkapaklarımız kırmızı yapraklar altında...
\nBoynumuz bükük!
\nYarı aydınlık bir gece ve paramparça olan düşlerimizin üstü, bitmeyen acılarımızla örtülüyordu...
\nAnalar, babalar, kardeşler, çocuklar haykırıyordu:
\n“Yeter artık yeter, akan kan dinsin!”
\n***
\nDinmiyordu akan kan...
\nBir öfke seli yayılıyordu yaşadığımız topraklarda...
\nKana kan, intikam dalgası vuruyordu kıyılarımıza.
\nBir çığlık, bir deniz, bir ırmak...
\nGözlerimiz kapanıyordu, hiçbir şeyi anlamadan.
\nDuygularımız alıp başını gitmişti çoktan.
\nAh o kör yalnızlık...
\nBakamıyorduk uzun uzun gökyüzüne, ağaçlara, kuşlara, çiçeklere, taşlara, ırmaklara...
\nBir çınar ağacının gölgesinde otururken uzun bir yolculuğa çıkmış gibiyim...
\nUğur Mumcu, alçak bir tuzakla yaşamını yitirmişti... 22 Ağustos, Uğur’un yaş günüydü.Yaşasaydı bugün 70 yaşında olacaktı.
\nYaş günü anması, gömütü başında gerçekleşti...
\nUğur Mumcu Araştırmacı Gazetecilik Vakfı Yayın Yönetmeni yazar Orhan Tüleylioğlu bir konuşma yaptı.
\nUğur’un, Kürt sorununun çözümüne ilişkin 1991 yılında yazdığı bir yazısından bölümler aktardı...
\n***
\nNe diyordu Uğur 21 yıl önce:
\n“Kürt sorunu ülke topraklarından parçalar kopartılarak değil, ırk, din ve mezhep ayrımlarını silahlı çatışmalarla körüklemekle değil, ABD ve CIA destekli Kürtçülükle değil; Edirne’den Ardahan’a, Ağrı’dan İzmir’e, Diyarbakır’dan Antalya’ya kadar her yerde insan haklarına saygıyla çözümlenir.
\nTürk’ü Kürt’e; Kürt’ü Türk’e; Alevi’yi Sünni’ye; Sünni’yi Alevi’ye düşman eden bu emperyalist siyasetin Türkiye’ye neler getireceğini görmemek için kör olmak gerekir... Ya da gaflet, dalalet ve hatta hıyanet içinde bulunmak...”
\n***
\nİşlek bir karanlık oyuk rüzgâr... Yüzlerde yorgun sürgünlerin izi...
\nÖlüm, acı ve hüzün...
\nYıldızlar derin bir uykuda, ay yorgun düşmüş gecenin içinde...
\n\n
