Avrupa arenasında yoluna devam eden iki ezeli rakip Fenerbahçe ile Galatasaray ligimizde de soluk soluğa yürüyorlar. Avrupa’da nereye kadar yürürler kestirmek güç ama ligdeki yarışları sezon sonuna kadar süreceğe benziyor. İkisini rahatsız edecek takım yok. Olması mucize. Derbinin Kadıköy’deki ilk ayağında maçtan önce sessizlik vardı. Ne başkanlar ne yöneticiler konuştu. Pek alışık olmadığımız bir durum. Son günlerdeki olaylardan etkilenmiş olabilirler. Galatasaray taraftarı anlaşma gereği maça alındı. Dostluk adına güzel bir adım, ama huylu huyundan vazgeçer mi? Stat içinde karşılıklı küfürler yine tavan yaptı. Hoparlörden müziğin sesini yükseltmek dahi çare olmadı. 6222’yi önemseyen yok. İki taraf arasında koruyucu tel örgü olmasa eyvah... 20 sene önce birlikte maç izleyenler ve bugün geldiğimiz nokta. Bu işler eğitimle alakalı sanırım. Şiddete kavgaya odaklı yaşıyoruz. Biri kıvılcım çakmaya görsün...

DERBİLERİN DERBİSİ

Fenerbahçe  - Galatasaray derbilerinde sadece tribünler değil saha içi tansiyon da en yükseğe ulaşır. Dün de aynısını yaşadık. Bu iki ezeli rakibin maçları bir başka oluyor. İşte bu yüzden adı dünya derbisi.

Mücadelenin ilk bölümü orta hallice geçti. Arda Kardeşler kararlarıyla “ne şiş yansın ne kebap” der gibiydi. İsmail Kartal başlangıç on birinde hatalıydı, sonra hatasını düzeltti. F.Bahçe pozisyona girmekte ve şut atmakta eksiklik yaşadı. G.Saray şut ve pozisyon olarak F.Bahçe’den bir tık öndeydi. Beklerdim ki maçın büyük bölümü kora kor geçsin. Hücum zenginliği bol olmakla beraber gol ya da goller olsun. Hiçbiri gerçekleşmedi. Kalitesiz derbiydi. Sonuç olarak ne sevinen ne üzülen var. Sahadaki oyunları itibarıyla birer puan iki taraf için iyi olmalı.