Artık Zamanı Gelmedi mi?

Ergenekon davasından tutuklu, eski İnönü Üniversitesi Rektörü Hilmioğlu, 22 yaşındaki oğlunu trafik kazasında kaybetti.

Emir Hilmioğlu yaşasaydı gelecek yıl hukuk fakültesini bitirecekti.

Hilmioğlu’na cenaze için iki gün izin verilmiş ama evinde kalmasına izin verilmemiş.

Bir babanın oğlunun mezuniyetine katılıp katılamayacağını, o tarihte hapisten çıkıp çıkamayacağını düşünürken onun ölüm haberini alması herhalde tarifsiz bir acıdır.

Ne yazık ki bu, ne olduğu hâlâ anlaşılmayan, uzayıp giden davaların tutukluları arasında yaşanan dramların ne ilki ne de sonuncusu...

***

Geçenlerde Tuncay Özkan’la Mustafa Balbay’ın aynı koğuşa konulduklarını okurken bir an gülümsediğimi fark ettim. Sonra da dehşetle irkildim.

Bu acayip duruma öylesine alışmışız ki, hiç değilse iki arkadaş aynı koğuşa konulmuş, yalnız kalmamışlar diye sevinebilir hale gelmişiz.

Oğlunun, babasının cenazesi için bir tutukluya bir, iki günlüğüne dışarıya çıkma izni verilmesini takdir eder olmuşuz.

Yıllardır bu insanların hâlâ neden tutuklu olduğunu kimse tam olarak anlatamadığı, pek çok hukukçu hatta artık iktidar temsilcileri bile bu uzun tutuklulukların büyük mağduriyetler yarattığını kabul ettiği halde değişen bir şey yok.

***

Bu insanlar günün birinde tutuklandılar, inanılmaz karmaşık ve uzun bir iddianameyle, oldukça garip suçlamalarla, devasa bir örgütün üyesi olmakla itham edildiler.

Hemen hemen hepsi tanınmış, makam, mevki sahibi insanlar. İçlerinde pek çok hasta, yaşlı var. Aradan yıllar geçmiş, kanıtlar çoktan toplanmış. Yani bu kişilerin çıkıp delil karartacak bir durumları da yok.

Kimin suçlu olduğu, ne suç işlediği hâlâ belli olmadığı halde yıllardır tutuklu olan bu insanların aileleri perişan halde. Birçoğu mesleklerinden oldu. Gelecekleri karardı.

Artık bu konuda sivil toplum kuruluşlarının, baroların, yurtdışından gelen itiraz seslerinin değil siyasilerin bir şeyler yapmasının zamanı geldi.

Yeni değişen yasalar bu davaları kapsamadığı için yasa değişti ama mağduriyetler devam ediyor.

Toplumsal barışa en çok ihtiyaç duyulan bir dönemde iktidarın, muhalefetin ve Cumhurbaşkanı’nın da bu konuda farklı bir bakış açısıyla olayı değerlendirmesinin zamanı geldi.