Gizli tanık konusu uzun zamandır tartışılıyor ama sisteme bir biçimde girdiği için de devam edip gidiyor.

Bazıları yanlışlık sonucu ortaya çıktı, bazıları hâlâ gizli, bazıları da Şemdin Sakık gibi kendisini açıkladı.

Gizli tanık, belli bir örgütün, bir çetenin kendi içindeki bir adamın öldürülme korkusuyla gizlenerek itiraflarda bulunması şeklinde olursa bir işe yarar.

Ama bizdeki durum pek öyle değil.

Sakık olayındaki gibi, zaten yargılananların baş düşmanı olan birinin ifadelerine güvenilebilir mi?

***

Örneğin, bir darbe girişiminden söz ediliyorsa, darbe yapmaya hazırlandığı iddia edilen generallerin emir subayı gibi çok yakınındaki biri gizli tanıksa, elinde birtakım deliller tutmuşsa bu, dava açısından değerli sayılabilir.

Ama hayatı bu insanlarla savaşarak geçmiş birinin söyledikleri ciddiye alınabilir mi?

Üstelik ciddi belgelere, delillere dayanmayıp daha çok yorumlara dayanıyorsa...

Ve tabii bu kişi, önce terör örgütünün en önemli isimlerinden biriyken sonra itirafçı olup saf değiştirmişse...

***

Geçenlerde, 28 Şubat komisyonu için de aynı şeyi yazdım. Herkes kafasına göre gelip yorumlarını anlatıyor. Ortada ciddi bir delil, belge yok. Bazı sorulara cevap veriliyor, bazılarına verilmiyor. O dönemde, kendisine düşman gördüğüne isteyen istediğini söylüyor. Şimdi devir değişti diye bazıları intikam peşinde...

Böyle araştırma da olmaz, böyle dava da olmaz.

Her devirde kendine göre yer tutup işini götürenlerin iddiaları ciddiye alınmaz.

Türkiye maalesef böyle garip bir hale geldi.

Artık biraz da ne söylendiğine değil kimin söylediğine bakmanın zamanıdır...