Bizde devlet, katilleri, hırsızları, dolandırıcıları, yolsuzluk yapanları, yeraltı dünyasının isimlerini gün gelir affeder. Mağdurlarına bile sormadan aflar çıkartır.

Ama devletin o andaki resmi görüşüne karşı duranları affetmez.

Onlara karşı her dönemde fazlasıyla acımasız davranır.

En ağır cinayetleri işleyenlere mahkemelerdeki “iyi hal”inden ötürü indirim uygular, ama örgüt üyesi diye gördüğü muhaliflere bunu bile çok görür.

Çeteciler, organize suç örgütlerinin üyeleri, kaçakçılar, katil şebekeleri bir biçimde hapisten çıkar da yıllar önce bir yerde afiş astı, gazete çıkardı, bilmem ne derneğine üye oldu, propaganda yaptı diye tutuklanan öğrenciler yıllarca hapislerde çürür.

***

12 Eylül döneminde, tek suçu bir Kürt örgütünün propagandasını yapan gazetenin yazı işleri müdürlüğünü yapmak olan bir lise arkadaşımın aldığı cezalar ömrünün süresini aşıyordu.

Sanıyorum sonra yurtdışına kaçtı. Geri geldi mi, gelmedi mi, bilmiyorum.

Bu cezayı aldığı zaman merak edip o güne kadar hiç görmediğim gazeteyi buldurmuştum. Acaba ne yazılmış olabilir diye...

Gazetede yazılanların çoğunun bugün hükümet yetkilileri tarafından söylendiğini, hatta hayata geçirildiğini söyleyeyim...

***

Dönemler değişiyor, hükümetler değişiyor, başbakanlar değişiyor; hatta bir dönem suçlu görülenler, mağdur olanlar iktidara gelebiliyor.

Ama ne hikmetse durum değişmiyor.

Yine aynı bakış açısı, kendisi gibi düşünmeyenlere, düşünmeyip bunu açıkça dile getirenlere, protestolar yapanlara en acımasız şekilde davranma alışkanlığı devam ediyor.

Ve daha ilginç olanı her dönemde, hatta askeri darbelerin sonrasında bile “demokrasiye” vurgu yapılmaya da devam ediliyor.