Kendimi bildim bileli, dürüst olmanın öneminden, doğru söylemenin değerinden söz edilir ülkemizde.

“Ya göründüğün gibi ol, ya olduğun gibi görün” sözü sıkça söylenir.

Hayal kuran insanlar fazlasıyla havai bulunur.

Doğrucu Davut olmak övülen bir özelliktir.

Dobra dobra konuşmak iyi bir şeymiş gibi anlatılır.

Birinin arkasından söyleyeceğini yüzüne de söyle denir.

***

Ama işin gerçeği şu ki, biz doğru söyleyeni sevmiyoruz.

Yalancılara, sahtekârlara, sinsice gemisini yürütenlere hiçbir şey olmuyor, ama doğruyu söyleyen dokuz köyden kovuluyor.

Onun için Bekir Coşkun’un köşesinin adı “Onuncu Köy”...

İnandığı şeyi her ne pahasına olursa olsun savunanlar, kendi yaşam biçimini, dünya görüşünü, bakış açısını yazıp çizenler sürüm sürüm sürünüyor, hapislere düşüyor, başları beladan kurtulmuyor.

Ama her duruma göre şekil alabilen, bukalemun gibi araziye uyan, gelen ağam giden paşam diyenler dünyanın en yeteneksiz, en beceriksiz, en şapşal insanı da olsa ilerliyor.

***

Çocukluğumuzdan beri, büyüklerin dediklerini yapan veya yapar görünen, onların sözlerini eleştirmek yerine kabullenen, onlarla tartışmaya girmek yerine haklı bulan insanlar olduğumuz için belki, büyüdüğümüz zaman da bu alışkanlığı sürdürüyoruz.

Çünkü aksi halde sürekli mücadele etmemiz gerekiyor.

Üstelik bu mücadelenin kimseden takdir gördüğü de yok.

Aksine böyle davrandığımız zaman başımıza gelmeyen kalmıyor.

Büyüklerimiz bilir diyerek, onları överek, iktidar kimdeyse onun yanında yer alarak kazanacağımızı, kör kör parmağım gözüne yanlış bulduğumuz şeyleri bile söyleyeceğimize, susmanın işimize yarayacağını çocukluktan öğreniyoruz.