Türkiye Büyük Millet Meclisi Darbeleri Araştırma Komisyonu diye bir komisyon var biliyorsunuz. Paşaları, eski MİT başkanlarını hatta gazetecileri filan çağırıp sorular soruyorlar. Onlar da cevap veriyor.

Artık bu cevapların hangisi doğru hangisi değil, orası meçhul. Çünkü bir yaptırımı yok.

Bu arada gelenlerin bir kısmı hevesle kendi fikirlerini anlatıyor, bir kısmı dedikoduları, o zamanki duyumlarını aktarıyor.

Araştırma komisyonu bu mu demek?

Böyle bir komisyonun çalışmasının sonucundan ne bekleniyor, onu ben anlayamadım.

Bu nedenle Deniz Baykal’ın komisyonun sorularına cevap vermeyi reddetmesini de yadırgamadım.

***

Geçmişte hatırlarsınız bir Susurluk Komisyonu kurulmuştu. Güya derin devlet araştırılıyordu. Sonra o komisyon üyelerinden bazıları televizyonlara çıktılar, yazılar yazdılar...

Doğrusu eğer araştırma komisyonu dediğiniz şey buysa boşa uğraşmayın. Çünkü anlatılanların çoğu gazetecilerin gayet iyi bildiği bir sürü duyum, dedikodu, söylenti ve olur olmaz komplo teorileriyle doluydu.

Ortada doğru dürüst bir delil, belge filan da yoktu.

Komisyon herhalde herkesi dinleyip sonra da kanaat bildirmekle görevli.

“Kanaatimiz şudur ki, paşalar birtakım sivillerle, siyasilerle, işadamlarıyla, derneklerle ve gazetecilerle ortak olmuşlar, bu şekilde seçilmiş idareyi devirmeyi veya ona gözdağı vermeyi başarmışlardır” türünden bir cümle çıkacak herhalde sonunda.

***

Türkiye artık bu geçmişle hesaplaşma saplantısından kurtulsa da rahat etsek.

Herkes başkalarının geçmişini ortaya dökecek böylece kendine bir şey çıkartacak sanıyor anlaşılan.

Ama öyle olmuyor çünkü karşılıklı geçmiş suçlamaları, sen onu demiştin, sen onu yapmıştın tartışmaları aslında herkesi aynı derecede yıpratıyor.

Bunların yerine demokrasi ve barış içinde yaşamanın koşullarını arayan çalışmalar yapsak herhalde her gün sokakların savaş alanına döndüğü bir ülkede daha doğru bir şey yapmış oluruz.

Bir ülke geleceğini mahzenleri karıştırarak, eski defterleri anlatarak, tarih dedikodusu yaparak kuramaz.