Çok konuşsalar bozuluruz, az konuşsalar niye konuşmuyor deriz. Aslında bunun ortası yok mudur? Ne çok ne de az olsa, kararında olsa, olmaz mı? Vallahi kusura bakmayın ama bunun ortası yok. Çünkü bu bir yemek tarifi değil. Kişinin damak tadına göre de ayarlanmıyor. O nedenle de tuzu, biberi ve baharat ayarı değişmiyor. Demokrasinin baş kurallarından biri, erk dışı unsurların fikir beyan etmemesidir. Bu nedenle Atatürk’ün Cumhuriyet kurulduktan sonra ilk yaptığı işlerden biri, üniformalı askerlerin, istifa ederek Meclis’e gelmesini istemek olmuştur. Bu isteği de yabana atmayın sakın, istediği kişiler bir ulusu özgür kılan silah arkadaşlarıdır. Başka bir ülkede olsa bu kişiler kurucu otorite kabul edilir ve üniformalı siyaset yapmaya devam ederlerdi. O tarihte Avrupa’da bol miktarda örneği bulunmaktaydı. Unutmayın ilk istekler her zaman önemlidir. Atatürk’ün de kafasında çizdiği ordu ve siyaset anlayışını da bu istekten anlayabiliyoruz.
Peki, Sayın Genelkurmay Başkanı Necdet Özel konuşmadığında neden ona kızmaya başlıyoruz? Çeşitli nedenlerle yargılanan TSK mensupları meslektaşlarımın ruh hallerini anlıyorum. Bu satırlar onlara bir cevap değildir zaten. Bundan sonra söyleyeceklerim işin muhatapları olan halkın kendisi olan sivil unsurlaradır. Necdet Paşa konuşmuyor da peki kardeşim ordudan ayrılmış olan diğer kişiler niye konuşmuyor? Meslektaşlarının haksızlığa uğradığına inanıyorlarsa emekli subay dernekleri niye tek bir açıklama yapmıyor? Dava sürecine müdahil olmaya çalışmıyor? Çeşitli mesleklerde yükselmiş eski ordu mensupları değişik platformlarda bunları neden dillendirmiyor? Meclis’te ordu kökenli eski askerler bu konuları Meclis gündemine neden taşımıyor? Sizler konuşmayacaksınız ama Genelkurmay Başkanı konuşacak. Sonra da buna demokrasi diyeceksiniz...
Mustafa Kemal’in subayı ve astsubayı olmak istiyorsanız önce demokrasiye inanarak üniformalıların konuşmasını istemekten vazgeçeceksiniz. Sizler yani sivil vatandaşların arasına katılan eski askerler demokrasinin gereğini yapacak ve önce siz konuşacaksınız. Sizler kendi silah arkadaşlarınızın arkasında durmaz iken diğer kişilere neden kızarsınız. Hani okulda başka değerlerle mezun olmuştunuz? Hani, silah arkadaşlığı, ölüme güle oynaya gitmek farklı şeylerdi, geride kalan eşler dostlar sizlere emanetti?
Yargı bir gün kararını açıklayacak ve sonuçta masum olanlar dışarı çıkacaktır. Bunu da demokrasiye inanan bir kişi olarak sabırla bekleyeceğiz. Peki, bu arada zarar gören aidiyet duygusunu, meslek aşkını ve silah arkadaşlığını nasıl onaracaksınız? “Baba siz neden arkadaşlarınıza ve ailelerine de sahip çıkmıyorsunuz” diyen çocuklarınıza ne cevap vereceksiniz?
Birkaç sözüm de geriye kalanlara. “Peygamber ocağı” dediğiniz bir yerdeki herkesi neden suçlu görürsünüz, neden askeri üniforma giyenlerin masumiyetinden bu kadar şüphe edersiniz? Vatanın namusunu korumak için ölüme gönderdiğiniz bu insanları topluca damgalamaktan nasıl çekinmezsiniz? Eğer bu tavrın, bu hoyratlığın karşısındaysanız, yanı başınızda konuşulduğu zaman neden müdahil olmazsınız? Çok mu zordur savunmak silah arkadaşlarınızı?
Ama doğru, siz susun Sayın Genelkurmay Başkanı konuşsun. Eğer konuşmazsa da hep kapalı tuttuğunuz o ağzınızı ona cevap vermek için açın. İçiniz rahatladı değil mi!