Kentin dörtte üçü yıkılmış, ilk “pagan tapınağı”, kilise, peş peşe kutsal mekân olan Anadolu’nun ilk camisi Habibi Neccar çökmüş ve yıkık vaziyette... Proteston kilisesi yerle bir olmuş, Ortodoks kilisesinin yarısı yıkılmış ve Yahudi havrası zarar görmüş... Özetle kentin kültürel çeşitliliğinin adeta simgesi olan yapılar, bugün artık ayakta değil. 

Kentin, Hatay Cumhuriyeti’nin simgesi olan Meclis binası da yıkık.  

Dünyada bir örneği daha olmadığını düşündüğüm, 2300 yıl önce kurulduğu isimle yaşayan Antakya’nın kent dokusu; evleri, tarihi kapıları, sokakları, dış süslemeleri her şeyi ya yıkıldı ya da onarılmaz hale geldi.

Mustafa Kemal Atatürk’ün hep gelmeyi istediği ve “son vazifem!” dediği, hasta olmasına karşın inanılmaz bir diplomasi yürüterek bizzat adını koyduğu Hatay bugün kimsesiz! Çünkü depremden üç gün sonra gelinebildi Hatay’a! Yardımlar organize edilemedi...

Muhalefet partilerinin, büyükşehir belediyelerinin, madencilerin, sivil toplumun, kadınların tek tek, gençlerin çalışarak bir nebze olsun umutları yeşerttiği bu kentin nasıl ayağa kaldırılacağı, bugün benim gibi birçok insanın yanıtını aradığı, bizleri hayata bağlayan tek soru! 

Şimdi bize düşen, sadece Türkiye’ye değil, tüm dünyaya düşen sorumluluk, kentleri tekrar ayağa kaldırmak ve yaraları sarmaktır!

KENAN YURTTAGÜL

ANTAKYA KÜLTÜR MİRASI KORUMA DERNEĞİ BAŞKANI