Ülkemizde depremler sürekli tekrarlanıyor ama sonuç değişmiyor.

Bu deprem, 10 ilimizi ve 13.5 milyon insanımızı etkiledi. Üstelik bizi karlı ve soğuk bir havada yakaladı. Hepimizi sarstı. Yıkımın büyüklüğü bir yana, ivedilikle hareket etmesi gereken kurumlar, tek adam yönetimi nedeniyle, emir beklerken zaman kaybetti, hâlâ da kaybediyor. Tek yetkili AFAD depremzedelere yetişemiyor.

Zonguldak’tan yardım için gelmek isteyen deneyimli 500 madenci bekletildi, kendilerine izin verilmedi. Neredeyse 48 saat sonra, yarısı Hatay’a ulaşabildi. Asker deseniz aynı durumda, iki gün sonra, o da yetersiz olarak sahaya çıkıp enkazdan insan çıkarmaya başladı. Tabii bu arada enkaz altında çok sayıda insan can verdi.

İnsanlar göçük altında soğuktan ölüyor. Kurtulanlar da soğuktan dışarıda ölüyor. Su yok, elektrik yok, iş makineleri yok, benzin yok, sıcak bir çorba yok, yemek-ekmek yok. Yardımlar ulaşmıyor. Bu ne korkunç bir felaket!

Çorba dağıtan belediye engelleniyor, dağıtım standına valiliğin adı yazılacak deniyor. Halkın feveranı sonucu belediye çorbayı dağıtabiliyor. Felakette bile siyaset ön planda, insan değersiz.

KORKU FİLMİ GİBİ

Baştan sona örgütlenme ve eşgüdüm yetersizliği, iş bilmezlik daha neler neler var. Hangisini sayalım. Otoyollar resmen ortadan ikiye bölündü, ulaşım aksadı, helikopterler çalışmadı veya çalıştırılmadı. Bunlar yetmezmiş gibi bir de mağazaların talanı. Ahlak çöküntüsü, yirmi yıllık iktidarın verdiği eğitim ve ekonomi politikasının sonucu. Yaşananlar korku filmi sanki!

İnsanımız ne zaman bunları aşacak acaba. TV’deki canhıraş yardım talepleri, kaybolan bebekler, yaralılar... Umarız bu son olur, bir daha böyle korku filmi gibi afetlerle, yönetim bozukluğu ile karşılaşmayız.

Güzel ülkemin sabırlı ve ferasetli insanlarının depremle imtihanı böyle. Yazık çok yazık!

PROF. DR. ESERGÜL BALCI

EĞİTİM POLİTİKASI UZMANI