İktidarın seçime gidecek hali yok. Çünkü başkalarının iktidara, kendilerinin muhalefete düştüğünü düşünmek bile istemiyorlar. İşler zor. o kadar zor ki AKP ve Erdoğan, yapılan yerel seçimleri kaybedince 2028 seçim hazırlıklarına erken başladı.
Bunu iki boyutuyla incelemekte fayda var. Birincisi partinin iç düzenlemesi olarak ele alınmalı. Erdoğan, halkın tepkisini, düşüncesini erkenden algılayan liderlerden. Halkın nabzını tutan birçok kamuoyu araştırması var. Bütün gelişmeleri gerçeğe yakın saptayabiliyorlar. Şüphesiz ki Erdoğan ve AKP’nin de birebir gelişmeleri öğrendikleri kamuoyu araştırmaları var. Suriye’deki iktidar değişikliğinden sonra kamuoyunda oluşan olumlu hava asgari ücretin açıklanması, emeklilere, memurlara verilen zam oranlarıyla dağıldı. Dışarıdan para gelmiyor, borsa çaresiz. Halka arzlar, “rezil oluruz” korkusuyla erteleniyor. Para yok, mevduata vergi yüzde 50 artıyor. Ama yandaşların keyfi yerinde.
Bu ortamda AKP’nin büyük kongresinin şubat ayı sonunda toplaması bekleniyor. Kongrede, “AKP’nin yeniden yükselen odak” olduğu algısının yaratılmasına çalışılacak. Her şey göze alınmış durumda. Bazı milletvekilleri partilerinden, bakanlık ve benzeri birtakım görev alma vaatleriyle transfer edildi. Katılımların sürmesi için çabalar yoğunlaşmış durumda. Kabinede değişiklik beklentileri her AKP’linin hayal kurmasına neden oluyor. Kendini riskte gören, belki de risk almayı göze alamayan bakanlar var. Örneğin milli eğitim ve sağlık bakanları. Kongre yaklaşırken birdenbire daha önce yapmadıkları uygulamaları anımsamış durumdalar. Bakan Tekin, özel okullara yükleniyor, Erdoğan’ın adıyla eğitim külliyesi açıyor.
Sağlık Bakanı Memişoğlu, partisinin “özelleştirilmiş sağlık” anlayışına dokundurtmuyor ancak yenidoğan çetesinin kendisi sayesinde çökertildiğini iddia ediyor. Erdoğan’ın bu yaklaşımları ne kadar dikkate alacağı kişisel bir karar. Ancak Bolu’daki yangından sonra, kendisine yönelen eleştirilere yeterince yanıt veremeyen Kültür ve Turizm Bakanı Ersoy, olayları akışına bırakmış durumda. Sanırız “görevden affının istenmesi” olasılığını göze almış gibi.
AKP, yeniden toplumun olumlu algısını kazanmak istiyor. Bunu ne kadar başaracak, başarsa bile etkisi ne kadar olacak? Sorunun yanıtını yaşayarak göreceğiz.
İktidarın, muhalefeti “iş yapamaz, işe yaramaz” olarak göstermek için başvurduğu yöntemler var. Örneğin, CHP’ye belediyeler üzerinden yükleniyor. Bütün belediyelerin, SGK prim borcu gerekçesiyle hesaplarına el konuluyor. İmamoğlu’nun Erdoğan’a güçlü rakip olduğu görülünce işin boyutu daha da büyüyor. Aylarca kafa yoruluyor. Nereden başlasak, nasıl yapsak? “Ahmak” davasını sonraya mı bıraksak? İmamoğlu’na neredeyse nefes aldığı için bile dava açılıyor. Sonra bu yapılanların toplumdaki etkisi izlenecek. Gerekirse taktik değiştirilecek. Hedef İmamoğlu’nu yıpratmak.
CHP mi?
Gözlemlediğimiz kadarıyla CHP ilk kez taktiklere karşı taktikle yanıt veriyor. Sürekli erken seçim istiyor, adayını erken açıklamaya hazırlanıyor. Derin nefes alıp sakin olmakta fayda var. Çünkü bu taktik savaşlarını kazanan, iktidara yürüyecek.
