Davos toplantısının ardından bir masala başlandı: “Davos duruşu”ndan, “Davos fatihliği”nden söz ediliyordu.
Fatih de Türk Başbakanı Erdoğan’dı.
Allandı pullandı.
Olayın Müslüman dünyasındaki yankılarından bahsediliyor ve bunun ileri günlerde açacağı ufuklar ballandırılıyordu.
Gazetelerde, televizyonlarda baş konu budur ve bir süre o olacaktır. Öyle olacaktır; çünkü olay, Ortadoğu’da, giderek dünya barışında, elbette Türkiye’de gelecek ondan etkilenecektir.
Konuya hassas bir noktadan girelim.
*
İsrail - Filistin sorunu Ortadoğu’nun başta gelen konularından biridir. Gerçekler açısından çözülmemiş, öyle kalınca da soysuzlaşan bir sorundur. Konuya, başka sorunlar da gelip eklenmiştir.
Bunların çözümünde Türkiye’nin hakemliği önemlidir ve hep aranmıştır. Nitekim bir süredir, Türkiye’nin, Başbakan olarak da Erdoğan’ın ortalarda dolaşması bir gerçektir.
Son haftalarda İsrail’in, Gazze’deki halka karşı giriştiği saldırı, gerçekten bir vahşet görünümündeydi. Batı, neredeyse kulak ardı etti olayı, bütün İslam dünyası, bu arada Türk halkı lanetledi ve haklıydı.
Geçen hafta başlayan Davos Forumu, İsrail - Filistin sorununu gündeme getirmek bakımından bir fırsattı. Böyle bir adla olmasa da, Peres’in yanı sıra, Erdoğan da bir oturumda bir araya geldiler.
Erdoğan, yakındığı 12 dakika içinde, toparlayıcı bir konuşma ile sorunu ortaya koyup barışçı bir çözüme varabilirdi.
Olmadı...
Erdoğan, konuya İsrail’in saldırısı olarak bakıp, Peres’e -ağzını bozup- hakarete kadar gitti. Hamas’a ise değinmedi: İsrail, saldırısının nedeni olarak, üstüne yağan füzeleri gösteriyordu. O füzeler ise Filistin’e yerleşen Hamas’ın marifeti idi. Hamas da, İran’a dayanan terörist bir topluluk idi.
Böylece, Erdoğan’ın elde ettiği, “Davos fatihliği” değil bir “skandal”a yol açmasıdır; daha da vahimi, Türkiye’yi İran ve Hamas çizgisine oturtmuştur.
Batı ise, olan bitene karşılıkta bulunacaktır...
*
Nitekim, Batı’dan sesler arka arkaya geliyor: Birkaç gün önce, Le Monde, Erdoğan’ı, “Arap sokağının yeni kahramanı” olarak niteliyordu.
Başka gazetelerde başka nitelemeler ve suçlamalar var.
Amerika’da Yahudi Cemaati’nden art arda mektuplar gönderiliyor: Erdoğan’ın Davos’taki tavrının Türkiye’nin imajına zarar verdiği belirtiliyor. Olan bitenin, Musevilerin Türkiye’de güvenini tehlikeye soktuğundan da bahsediliyor...
Ancak Erdoğan’ın çıkışının Türkiye’de ve Arap dünyasında büyük yankılar yaptığı da bir gerçektir. Onlar arasında, yazarken akli dengesini kaybedenler de var.
Örneğin, Lübnan’da yayımlanan ve Arap ülkelerinde de satılan Dar El Hayat gazetesinde yer alan Cihad El Hazen imzalı yazı, Erdoğan’a övgüler yağdırdıktan sonra şöyle diyor: “Erdoğan, bir Müslüman olarak bizi gururlandırdı. İsrail zulmüne sessiz kalan liderlerimiz yüzünden Arap olduğumuzdan utanıyorduk, onurumuzu ve şerefimizi Erdoğan kurtardı. Osmanlı Devleti yeniden kurulmalı. Erdoğan, halife ve padişah ilan edilmeli. Tüm Müslüman dünyasının başına geçmeli!”
O sese bizde de sesini ayarlayanlar da az değildir...
*
Ne var ki, masaldan daha ağır çeken gerçeklerdir.
Ülkemizde ise, çarpıcı gerçekler yüz yüze; başta da ekonomik sorunlar.
Kapitalizmin bunalımı, bütün ağırlığıyla Türkiye’yi bastırmıştır ve koşullar gitgide kötüleşiyor: İşsizlik günden güne yaygınlaşıyor ve derinleşiyor. Otomotivdeki bunalım, işsizliği daha da sarstı.
İhracat günden güne azalıyor.
Bu tablo ise hükümeti irkiltmiyor; onu en başta düşündüreni, gelecek seçimler. Seçimlerde, Davos’tan yayılan masal bilinçlere daha da üflenecek. Zaten, bu masal, en başta yakındaki seçimler için icat edildi. Belki, onun için de işe yarayacak.
Ama bir noktaya kadar her şey!
O noktadan sonra, sahtekârlık bilinçlere çarpacak ve oyun bitecek. Herhalde, en önde bu oyunu düzenleyenler ezilecek; daha doğrusu, ezilmeli...
