Mülkiye elbette proletaryanın büyülü kutusu değil.

Ortaya çıkabilecek değerlerinden korkulan 163 yıllık “efsane” ve “şahane” okul. 

Efsaneliğine “kendinden menkul” diyenler olabilir. 

Ama “şahane”liğine itiraz eden cahildir. 

Yaşayan en medyatik - en sempatik Mülkiyeli İlber Ortaylı’ya göre mektebin temelinde üç padişahın harcı var:

Abdülmecit “Mekteb-i Mülkiye-i Fünun-u Şahane”yi 1859’da kurdu. Mürüvvetini göremedi. 16.5 yaşında padişah olmuştu. 38 yaşında terk-i dünya eyledi. (1861) 

Bu mektebi “şahane” kılanlar Abdülaziz ve Abdülhamit’tir.

Mülkiye’nin amacı “Malik-el Mülk”, yani mülkün asıl sahibi olan Allah’a vekâleten mülke yani devlete sahip çıkacak yönetici yetiştirmektir.

Ama rahmetli Turgut Özal, “Benim memurum işini bilir-bilmeli” gerekçesiyle Mülkiyelileri devletten uzak tuttu. 

Tayyip Bey ise hem kendi işini hem de devletinkini iyi bildiğinden olmalı, Mülkiyelilerin devletteki kökünü kurutmaya yöneldi.

El hak, bunu da başardı. 

*

Önceki gün Mülkiye’nin “İnek Bayramı” idi. 

Bu yıl mezun olacaklar ile 50 yıl öncekiler polis nezaretinde ve bir ağaca bağlanmış çilekeş bir ineğin huzurunda bayramlarını kutladılar. 

Simgesel gösteriler, yürüyüşler yaptılar. Slogan atıp pankartlar açtılar. Bayram ve inek, insanın aklına kurban getiriyor. Ama inek insan olmadığı için efendice pineklemekle yetindi.

İnekliğin hakkını vermeyenler, İslamiyetin dişi hayvan kurban etmeyi yasaklayan feminist bir din olduğunu bilmiyorlar. Tıpkı İnek Bayramı’nın onlarca yıllık bir gelenek ve şenlik olduğunu bilmeyen iktidar basının önde gelenleri gibi.

Her zamanki gibi öküz altında buzağı aradılar. İnekle karşılaşınca yine de niyetlerini bozmadılar. Sarık ve cüppeyle geleneksel “bayram duası”nı okuyan öğrenciyi bahane etiler. “Dinimiz ile alay ediliyor” diye haberler döşendiler.

Oysa, 1969’daki bayramda da İlber Ortaylı müşekkel endamına pek yakışan kocaman bir sarık takmış, yerleri süpüren bir cüppe giymiş ve nüktelerle bezeli bir “ferman” okumuştu. Kimse de çıkıp dinimizle, cüppe ve sarıkla dalga geçiliyor diye haber yapmamıştı.

Mülkiye biraz da mizah demektir. 

Önündeki caddeden okula “Dikkat inek çıkabilir” tabelasının altından geçilerek gelinir. 

Girişte de “ders çalışan inek” heykeli sizi karşılar.

İnek, dersten başka şey düşünmeyenlere öküz demekten kaçınmak içindir. Kimse ineklikten gocunmaz. Dedik ya, ineklik feminist bir bakış açısıdır da.

Osmanlıcılık oynamaya bayılanlar ise Mülkiye’yi ve geleneklerini anlamaya çalışmak şöyle dursun, bu okulu vehimleriyle boğmaya çalışıyorlar. 

Bu yıl hacca gidilemedi, şeytan taşlanamadı. İktidar basını bu eksiği Mülkiye’yi şeytanlaştırarak kapatmak peşinde.

Acaba, büyükçe bir lisenin hallice olmayan bahçesindeki simgesel yürüyüşten ve açılan pankartlardan mı ürküyorlar:

“Kahrolsun istibdat. Yaşasın hürriyet!”