Fenerbahçe zor sayılacak deplasmanlardan birini aştı dün gece. Şampiyonluk yarışında ‘maraton’u Lider götürmek mental anlamda önemli. Galibiyet serisini 7 maça çıkarmak da ayrı bir motivasyon. Yalnız, 90. dakikada Webo’nun yüzde yüzlük kaçırdığı pozisyon geceyi berbat edebilirdi. Yatsın kalksın Volkan’a dua etsin. Emre ile Meireles’in sakatlığı ve Sow’un Afrika Kupası İsmail Hoca’nın rotasyon için elini rahatlattı. Sezona başladığı kadroda değişiklik yapmamakta uzun süre ısrarcı olunca, Alper ve Diego sabırla beklediler. Özellikle Diego gibi usta ayak hiç sorun çıkarmadan durumunu sabır ve zamana bağladı. O da biliyordu eninde sonunda bu takımın değişmezi olacağını.
Emenike özellikle deplasman maçlarında ileri ucun çakılısı olur. Belki teknik yetersiz ama fizik güç onu boş arazide 4 çeker yapıyor.
Emektar Selçuk için ne demeli bilmem ki. Hani “Allah onu bildiği gibi yapsın” deriz ya. İyi anlamda yapmış zaten. Adam yıllardır “Otur” dediler oturdu, 1 dakika kala “Gir” dediler, o dakikada her şeyini verdi. Aidiyet duygusu ile yıllardır kulübünü en iyi şekilde temsil eden ‘Kaptan’ oldu. İşte böyle olunca doğum gününde gol atmak da onun gibilere nasip olur.
Ya savunma; her şey çok güzel iken son 4 maçtır gol yemeyen defans, sakatlanan Gökhan ile gole çanak tuttu. Onun yerine giren Mehmet Topuz, Traore’nin golünde pozisyona yanlış müdahalesi ile sırıttı ve ona hiç yakışmadı. Ama, Alves-Egemen ikilisinin de hakkını vermek şart. Çok iyiler, uyum içinde birbirlerini tamamlayarak neredeyse hatasız oynuyorlar. Dün gece Mehmet Topuz girdikten hemen sonra gol yemelerine rağmen durumu hemen toparladılar. Ama Tolunay Hoca da akıllı adam, 2-1 den sonra hep Mehmet Topuz’un kanattan yüklendiler. Karabük sıkıntıda. Kaliteli kadro, iyi teknik adam, sorunsuz yönetim ama düşüşü bir türlü durduramıyorlar. Ama dün gece lider yerine akranları ile oynasalar rahat kazanabilirlerdi.