Şampiyonluk gitmiş ama hani son bir şans, belki derbiden bir şey çıkar umudu Emre’den geldi. En azından bir hafta daha ‘umut ışığı’ oldu bu gol. Ve bu gol sadece şampiyonluk umudu için değil, aynı zamanda 25 milyon Avro’luk Şampiyonlar Ligi’ne hoşgeldin parası da oldu. Yani ‘yılın golü’ demek lazım.
Kırmızı karta kadar 50 dakika Welliton’un direklerinden başka bir şey yoktu maçta. Sıradan iddiasız 2 takım gibiydiler. Kuyt, F.Bahçe’den ayrılacağını açıkladığı haftadan beri ortada yok. Fişi çekmiş, veda konuşmasına hazır gibi. Gökhan’la önlü arkalı sağ kulvarı Nakoulma ve arkadaşlarına bıraktılar.
Sol kulvar Hasan Ali’yle biraz daha hareketliydi. Ama onun önündeki Caner serbest oynayınca Hasan Ali çok çıkamadı. Kanatlar eski etkisinden bu kadar uzak olunca iş omurgaya düştü. Defansif 4 adam Egemen-Alves- Topal ve Meireles ön tarafa katkı sıfır, Diego tek başına oyun kurup topu 3. bölgeye taşıma çabasında pas verecek adam arıyor, önde Sow yalnızları oynuyor. Kısaca omurga ‘skolyoz’ olmuş. Bu kadro ve oyun kurgusundan gol bekleniyor ya, asıl şaka burda.
Ve 50. dakika imdada yetişti. Mersin 10 kişi kalıp bir de Emre-Webo değişikliği oyunu F.Bahçe’ye kaydırdı. Yoğun baskı Sow’un kafası falan ama ne farkeder en net pozisyon 75. dakikada Welliton, Volkan’ı geçemedi.
Bu sezon böyle bitecek derken ve ben; önce Muslera, sonra İsmail Kartal ve Bilic el ele verip hep birlikte G.Saray’ı şampiyon yaptılar derken hafta içi hayli yıpranan Emre takımı kurtardı. Derbi işte şimdi önem kazandı.