“O sözler ki bir kere çıkmıştır ağzımızdan
Uğrunda asılırız...
#Attilâİlhan (15.06.1925/10.10.05)
Türk şiirinin en yücelerinden yurtseverliğin yılmaz bekçisi Attilâ İlhan gibi bilge/şairin 100. doğum yılında yaygın etkinliklerle anılmayışı nankörlükten öte içten içe çürüme halidir.”
Attilâ İlhan’ın Deniz’ler için şiirinden üç dizeyle başlayan yukarıdaki paragraf Nihat Behram’ın 15 Haziran tarihli bir internet mesajıdır.
Yani tam da Attillâ İlhan’ın 100 yıl önce doğduğu gün ve ayın tarihi.
Doğrusunu söylemek gerekirse bu tarihi ben de atlamıştım. Oysa Attilâ İlhan en sevdiğim, en çok etkilendiğim şairlerimizin başında gelir.
“Çürüme hali” ne kadar sert bir ifade olsa da yazık ki çok yanlış değil.
Sokaktaki yurttaşa “Kimdir Attilâ İlhan” diye sorulsa acaba onu hakkıyla tanıyan kaç kişi çıkar?
Oysa özellikle de genç biri, Attilâ İlhan şiirinden habersizse genç olmanın ne olduğundan da habersiz demektir.
Attilâ İlhan, kendi gençlik yıllarını anımsadığı bir şiirinde kardeşi Cengiz İlhan için “kalbinde dünyayı taşır bu çocuk” der ve devam eder: “Dünya kalbimizde taşınmaya değer”
Acaba günümüzde, kaç genç, kalbinde dünyayı taşıyor?
Daha doğrusu dünyayı kalbinde taşımak ne demektir dense ne yanıt verecektir?
Hem de okumuş yazmış, bilinçli bir gençten söz ettiğimizi düşünelim.
Diyeceksiniz ki ne kalbi, ne dünyası? Özellikle de bizimki gibi bir ülkenin genci, yaşam koşullarını, geleceğini kaygıyla düşünmekten öte ne düşünebilir ki?
Bu soruya yanıtım şöyle olacaktır:
Bizim gençlik yıllarımız da kolay olmayan koşullarda yaşandı.
Ama bu koşullar kalbimizde dünyayı taşımamıza engel olamadı.
Siyasetin içinde oluşumuzun yanı sıra, romanlar, şiirler okuduk. Yeni filmleri, tiyatro oyunlarını kaçırmamak için koşturup durduk.
Kardeşim, Nihat Behram’ın “içten içe çürümek” dediği şey, günümüzün, liseli ya da üniversiteli gençleri arasında bile şiirle, romanla, sanatla ilgili olanların sayısının, çoğalan nüfusla ters orantılı olarak gitgide azalması olmalı.
Günümüzün dünyası ne yazık ki güzel bir dünya değil. Kalbimizde taşınmaya da değmez! Ama kalplerde taşınmaya değer bir dünya hep vardır ve olacaktır. Bunun nasıl bir dünya olduğu Attilâ İlhan gibi şairler okunarak anlaşılır: Aşk ve serüven duygusu, yurt ve insan sevgisi, yaşamı keşfetme heyecanı ve dünyanın neresinde bir haksızlık varsa orada haklıdan yana savaşmak arzusu ve sorumluluğu...
Bütün bunların birbirinden ayrılmazlığı ve şiirde yepyeni metaforlarla dile getirilmesi... Kalbinde dünyayı taşımak, hangi yaşta olursak olalım, böyle bir duygu, bilinç ve heyecana sahip olmak ve onu hiç yitirmemek demektir. Yoksa yaşamaya pek de değmez.
Kalbimde hep taşıdığım sevgili şairimi 100. doğum yılında saygıyla anarken bir başka değerli şaire, Nihat Behram’a da hatırlatması ve uyarısı için teşekkür ederim.
