Duruşmadan önce konuşuyoruz. 7 Mayıs’ta, yani bugün Cumhuriyet’in gecesi de var. Cumhuriyet’in tarihinden, meslektaşlarımızın başına gelenlerden söz ediyoruz.
Cumhuriyet’in 8 yazarının silahlı saldırıya uğradığını söylüyorum. Uğur Mumcu, Ahmet Taner Kışlalı, Bahriye Üçok, Cavit Orhan Tütengil, Muammer Aksoy, Onat Kutlar,Ümit Kaftancıoğlu öldürüldüler.
Server Tanilli ise silahlı saldırıdan ağır yaralı kurtuldu.
Tüm bunları konuşurken parmağımızla da masaya vuruyoruz, olayların tekrarlanmaması için.
Tatsız konuşma konusu. Sonunda konuyu kapatmaya karar veriyoruz. Düşünmek bile istemiyoruz yani.
Ama biliyoruz ki, burası Türkiye, gazeteciler öldürülür burada.
Sebep gerekmez. Birisi yazdığına sinirlenir, birileri de görev sayar, basar kurşunu.
Nasılsa katiller kutsanır bu ülkede; memleketine dönen katillere “burası seninle gurur duyuyor” diye tempo tutarlar.
Bu bir refleks haline gelmiştir.
Düşünmez bağıran.
“Nesiyle gurur duyuyorum bu katilin?”
demez içinden. Sadece çevresindekilere uyar.
***
Dün de benzer bir olay yaşadık.
Öldürülen gazeteciler listesine bir isim daha eklemek istedi birileri.
“Vatan haini” diyerek Can Dündar’a yöneltti silahını.
Çünkü Can Dündar gazetecilik yapmıştı.
Çünkü Can Dündar cesurdu, pes etmiyordu.
Çünkü Can Dündar hücrede bile yazdı, gerçekleri haykırdı.
Dönemin ruhuna uyup, sesini kesip yazılması istenmeyen her şeye göz yummuyordu. Tersine afişe ediyordu her şeyi.
Fazlaydı bu kadarı. Susturulmalıydı.
***
Ama bilinmeyen bir gerçek var. Gerçek gazeteciler kurşundan korkmaz.
O yüzden bütün insanlar savaş bölgesinden kaçarken gazeteciler oraya koşar. En ufak gümbürtüde herkes sakınırken gazeteciler “Ne oldu” sorusuna yanıt arar. Güçlülerin değil, güçsüzün sesi olur gazeteciler ve diklenir güçlüye.
Hâlâ öğrenemediniz mi?
Bilmiyor musunuz asgari ücretle çalışan muhabirler, dolar milyarderlerini bu yüzden korkutur.
Parça başı, telif alan Bodrum muhabiri Nilüfer Demir, Aylan bebeği çekerek bu yüzden dünyadan takdir görür.
Herkesi titreten siyasetçi de, bürokrat da, asker de, işkenceci de, gazetecinin gözünde aynıdır. İyi gazeteci için haber vardır, başka şey yoktur.
Siz korkan, tırsan, yazmayan, göz yuman, üç maymunu oynayan gazeteciyi zaten kolayca bulursunuz. Onu Can Dündar’larda aramayın.
Kurşun sıksanız da!
Son not... Can Dündar’ı kurtaran eşi Dilek Dündar’ı da, kutlamadan geçemeyeceğim. Hem aylardır örnek bir gazeteci eşi gibi davranıyor, hem de dün mutlak bir faciayı önledi. Geçmiş olsun.
