CHP’de kurultaylar biter, tartışmalar bitmez...

***

“Altı Ok ve CHP” yazıma çok sayıda yorum aldım...
Anlaşılıyor ki konuyu biraz daha derinliğine incelemek gerekiyor!

***

Gazetedeki köşem böyle bir konuyu derinliğine tartışmak için, yer sınırlaması yüzünden, çok uygun değil...
Ama elimden geldiğince özetleyerek yazmaya çalışacağım...
Merak edenler “Altı Ok” konusunu özellikle ele alıp çözümlemeye çalıştığım “Toplumbilim ve Devrim Kuramları Açısından Atatürk” ve “21. Yüzyılda Türkiye” adlı kitaplarımın ilgili bölümlerine bakabilir.

***

Konu önemli, çünkü bir kısım yazarlar iyi niyetle, gerçekten öyle düşündükleri için, bir kısmı ise sadece CHP’nin içini karıştırmak veya partiyi kamuoyunun gözünde tutarsız ve çelişkili göstermek ya da solu eleştirmek amacıyla Altı Ok ile Sosyal Demokrasi’nin uzlaşmaz olduklarını öne sürüyor.

***

Her şeyden önce bazı temel tanımlar yapmak gerek; elbette “bence” diyerek.
1) Kemalizm ile Atatürkçülük bence aynı şeydir.
Bunları, Kurtuluş Savaşı ile Devrimleri birbirinden ayırarak veya Kemalizm adı altında sadece “Altı Ok”u kastederek ayırmak doğru değildir.
2) Atatürkçülük ya da Kemalizm, ideoloji olarak, sadece “akılcılık” ve “bilimin yol göstericiliği” anlamına gelir.
3) Bu çerçevede, “Altı Ok”, bilimin yol göstericiliğinde, akılcı bir yöntemle, 1920’lerin, 1930’ların Anadolusu’nda, geri kalmış bir din-tarım toplumundan çağdaş bir topluma geçişin kısa yol reçetesidir.
Bu ilkelerin uygulanması yoluyla, Osmanlı’nın cılız kalıntılarından çağdaş bir ülkenin yaratılması başarıldığı için bazen Atatürkçü ideoloji ile “Altı Ok” eşanlamlı olarak kullanılır ama bu doğru değildir.
Atatürkçülük daha kapsamlı bir ideoloji, “Altı Ok” ise onun yirminci yüzyılın ilk yarısında Anadolu’da uygulanışıdır.
Yine de “Altı Ok”un tarihin ve toplumsal deneyimlerin, yani bilimin bize öğrettiklerinden süzülerek formüle edildiğini de akılda tutmak gerekir...
Bu nedenle “Altı Ok” kimi özellikleriyle 1920’ler, 1930’lar Anadolusu’nu aşarak, güncel yorumlara açık bir nitelik de taşır.

***

Yarın: “Altı Ok’un çağdaş yorumu?”