25 Ocak tarihli Milliyet gazetesinde, garip bir haber vardı:
“Boğaziçi Üniversitesi’ne 112 yıl önce Mr. Cleveland H. Dodge tarafından bağışlanan barok piyano restore edildi. Tarihi piyano restorasyon sonrası ilk kez ses verecek. Albert Long Hall’de 19 Şubat’ta gerçekleşecek konserde ünlü piyanist Jacob Benda sahne alacak”.
Acaba sayfanın editörü Seray Şahinler bu haberin doğruluğunu denetledi mi?
1892’den sonra yıllarca bu kurumdan (Önce Robert Kolej, sonra Boğaziçi Üniversitesi) mezun olan nice öğrenci okulun simgesi Albert Long Hall’deki törenle, sahnedeki org müziğinin eşliğinde diplomasını almıştır. Sahnedeki sabit çalgı piyano değil org’dur. Hele Barok piyano (acaba klavsen mi demek istiyor?) hiç değildir. Restore edilmekle de ne kastedilmiş, anlaşılmıyor.
Evet okulumuzdaki org, İstanbul’un St. Antuan’dan sonraki ikinci büyük orgudur. Yıllarca darmadağın dururken British Council tarafından getirtilen İngiliz ekip ve başlarında Mehmet Küçükönder’in bulunduğu Türk ekip tarafından Prof. Dr. Üstün Ergüder’in ikinci kez retörlüğü sırasında mezunların bağışlarıyla toparlanmıştır. Orgun yapıldığı Mander Organs firması da yılda bir kez uzmanlar göndererek orgun durumunu denetlenmiştir.
Ben okulun temel bilimler fakültesindeki batı dillerinde müzik tarihi derslerini verirken, 1996 da rektör Prof.Dr. Üstün Ergüder’e giderek “Elimizde ALH gibi çok değerli, mükemmel akustikli bir salon var. Burada düzenli klasik müzik konserleri yapsak İstanbul’un bir kültür merkezine dönüşebilir” dedim. Üstelik dinleyicimiz de hazırdı: Öğrencilerimiz ve öğretim üyelerimiz! O da “Sen başla konserlere ama ben bu binayı orijinaline bağlı olarak onarmak için plan yapıyorum, yenilenme sırasında bir dönem ara versen de devam edersin” diyerek beni yüreklendirmişti. O sırada elimizde İdil Biret’in seçtiği Steinway konser piyanomuz vardı. Aralık ayındaki ilk konser İdil Biret, ikincisini de yeni parlayan piyanist Fazıl Say ile yapıldı. ALH konserlerine Üstün Hoca’nın planladığı gibi onarım için bir mevsim ara verdik. Sonra mezunların bağışlarıyla orgun restorasyonu tamamlandı. Yeni öğretim yılında yeni öğrenci kuşaklarına, yeni dinleyicilerin coşkusuna ve ülkemize ilk kez gelen nice müzisyenin okulumuza hayranlığına tanık olduk. Okulun 60 yıllık mezunları, öğretim üyeleri ve komşumuz huzurevi sakinleri, her çarşamba müziğin ev sahipliğinde öğrencilerimizle kaynaştı. Dünyanın en ünlü müzisyenleri, ya da henüz işin başında olup sonradan çok parlayan nice sanatçısı konuk edildi. Onların özgeçmişinde Albert Long Hall adının yer alması da kıvancımız oldu. Üstün Hoca gibi ondan sonra gelen tüm rektörler de benim ve müzik komitasını oluşturan profesör arkadaşlarımın yanında durdu. Nice gencin ilk kez klasik müzik dinlediği, nice gencin ilk kez sahneye çıktığı; nice dünya ünlüsünün ilk Türkiye dinletisini yaptığı, nice duayen sanatçının son konserlerinden birini verdiği; kimi Türk bestecisi ve Türk yorumcusunu bağrına basan bir mekân oldu: Alfred Brendel, Martha Argerich, Emma Kirkby, Claudio Simone, Paul Badura Skoda, Shlomo Mintz, Midori, Spivakov, Gautier Capucon, Martin Haselböck, Charles Owen, Tatiana Grindenko ve niceleri. O sıralarda pek kimsenin tanımadığı ama sonradan çok ünlenen Daniel Müller Schott, Hatia Buniatişvili, Alexander Markov, Charlie Siem, Alexander Melnikov, Kit Armstrong, Veriko Tchumburidze gibi isimler çiçeği burnundayken bu sahneden geçtiler.
Nice org konseri de yaptık. Org ve orkestra, org ve şan, org ve oda müziği için Türk ve yabancı sanatçıları da birleştirdik. Org, çalınmadığı sürece atıl bir hale gelir. Bu nedenle her dönem bir org resitali veya orgun da sürekli-bas olarak yer aldığı programlar yapıyorduk. Hatta öğrencilerimden ara sıra gidip orgun tuşlarına basmalarını, bir ezgi filan çıkartmalarını değil, sadece orgu çalıştırmalarını istiyordum.
