Demokrasi; günümüzde bir paylaşım sistemi olarak tanımlanır. Bu sistemin en büyük ölçeği de paylaşımın eşit, adil ve doyurucu olmasında yatar. Adaletin zıddı, eşitsiz paylaşımdan öte paylaşımın nasıl yapıldığıdır. Türkiye’de bütün kurumlarda olağanüstü bir kötüleşme, çirkinleşme varken insanlar uygar yaşamak için savaşıyor.
Türkiye’de futbol her gün biraz daha kötüye gidiyor. Çünkü Türkiye’de futbol; futbolu bilenler, tanıyanlar, anlayanlarca yönetilmiyor. İçinde olduğumuz yılda futbol endüstrisinin en büyük olayı Julet Rimet’in Brezilya’daki ünlü şöleni olacak. Bu şölene ülkemden katılacak tek adam dün akşamki maçı yöneten Cüneyt Çakır’dır. Beşiktaş- Kayseri maçını Çakır açısından seyretmeye çalıştım. Yıllar önce Kocaeli’nde Beşiktaş’ın cezası nedeniyle oynadığı İstanbul BŞB. maçında düdük çalan Cüneyt Çakır, bu kentten kalkıp Brezilya’ya gidişinin nasıl haklı ve ne kadar hakkı olduğunu seyrederek keyif aldım.
Deplasman maçına ligden düşme korkusuyla gelip, aslında başında düşünmediği ama sonunda başına geleni telaşla kıvıramadığı Kayserispor, bu ligden gidecek çok takımdan önde ve iyi bir ekip.
Beşiktaş kazanırken geleceğe doğru yerli çocuklarıyla birlikte gelecek sezona umutlar ve ışıklar veren bir takım görünümündeydi. Tabii burada Bilic’in ve onun sosyal düşünce yapısını ıskalamamak gerek. Çok temposuz ve çok düşük olmasına rağmen başta Cüneyt Çakır olmak üzere oyundan keyif aldım. Anlatılacak budur...