Vefa...

İstanbulumuz yeni bir stat kazandı...
Başakşehir Fatih Terim Stadyumu...
Fatih Terim’in adının verilmesine karşı en ufak takıntım yok, peşinen böyle biline...
Bu ülkede ölenlerin arkasından gözyaşı dökeriz, belki geleneğimizden, belki göreneğimizden, ne halse! Onlar yaşarken değerlerini de pek bilmeyiz.
Belediyeye çekilen peşkeşedir itirazım. Futbol gelirlerinin nasıl paylaştırıldığına dairdir tepkilerim... Bu ayrı bir yazı konusudur. Onu da yeri gelince yazarız.
Bu ülkede futbola ömrünü veren, eğer Avrupa’lara gidiyorsak o fırsatları yaratmak için; “Gâvur Manadı” almadan mücadele eden bugünlere hazırlayanlar niçin anımsanmıyor?
Geçenlerde yazdım yineleyeyim: “Bu G.Saray’ın başkanını, başkan olmadan önce kaç kişi tanıyordu! G. Saraylılar; siz ‘Baba’ Gündüz Kılıç’ı nasıl Metin Oktay’ın arkasına düşürürsünüz? Evet Doğan Abi (Hasol), evet hocam Duygun Yarsuvat, lütfen ve nasıl” açıklayın!
Gelelim sadede; o oturduğunuz villalar, ceplerinizde ve bankalardaki yeşillikler oralara yürüyerek gelmediler. Emeğiniz, fedakârlığınız ve de şöhretiniz helaldir, ne gözümüz vardır ne kınarız, ananızın sütü gibi helal olsun.
Ne var ki! Türk futboluna emek vermiş, veren Orhan Şeref Apak, Hasan Polat, Faik Gökay’ları kim inkâr edebilir? Ya o futbola yeni bakış açısı getiren, Avrupa’da sesimizin duyulmasının ilk hamlelerini yapan Şenes Erzik, capcanlı ve önümüzde duruyor ve ona bir abide ismi vermekten niye çekiniyorsunuz. Çünkü siyaseti iplemiyor, müdanası da yok! Ancak ondan bu isimleri esirgeyenler stadyumlara onun kadar rahat giremiyorlar. O girerken alkışlanıyor...
Vefa; semt olmadan önce de lügatlarda vardı: sevgide, dostlukta süreklilik, bağlılık ve sebat anlamı olarak geçiyor.
Bugünlük bu kadar, Arifhan’a söz verdim, bu yıl dalga geçmek yok, doğrudan sınıfı geçeceğim. Yazmaya devam!