Pasifik Okyanusu’nda sık sık oluşan kasırgalar, genelde Amerika kıtasını vururdu. Ama iklim değişikliği yüzünden yönünü şaşıran sonuncu kasırga Ezya takımadalarını fena süpürürken en büyük zararı çürük yapılaşma şampiyonu Mikronezya’ya vermişti. 

Adanın başkenti ve zaten biricik kenti Mikronia, afeti uçan çatılarla atlatırken taşrasında beton üstünde beton kalmamış; Gadrina adı verilen kasırga önüne kattığı binaları köprülere, köprüleri yollara yığarak ardında devasa bir enkazdan başka şey bırakmamıştı. 

Beton uçuran Gadrina insanları ve hayvanları uçurmaz mı? Taşrada yaşayan zavallı Mikronların kimi binalarla birlikte uçup birlikte konmuş, kimileri Gadrina’ya açık alanda kapılıp kanatlanmıştı.

Tahmin edersiniz ki Mikronezya adasında Yol iktidarınının yolsuzluğundan beslenen Yollu ruhbanın afet yönetimi de Gadrina’nın yerle yeksan ettiği beton kalitesindeydi. Kısaca AFAN diye anılan Ahanda Felaket Amanda Nah kurtarma ekipleri ile YPGS, yani Yol Pembe Gönlüm Sende yardımlaşma derneğinin yolları yıkılan afet bölgesine at, eşek ve katır üstünde varmaları günler aldı.

Muktedir Makropiç, Mikronezya’daki tüm koyun kulların Ulu Çobanı’ydı. Ama taşradaki sürüsünün öfkesinden korkup bölgeye gitmedi. Yerine SS başkomiser Simon Semirbit’i ve tabii ki tüm karakol mevcudunu gönderdi.

Aradan bir hafta geçti. 

Başkomiser SS’den gitti gideli haber alınamıyordu. Muktedir Makropiç, kendisi için korktuğunun komiserin başına geldiğini düşünmeye başlamıştı ki haklı çıktı. 

Betonit Saray’da bir sabah soluk soluğa huzura varan istihbaratçısı ve sözcüsü Efraim Gordo, kötü haberi verdi: “Terörist afetzedeler komiser Simon Semirbit’i rehin almışlar, Ulu Çoban’ım! 10 milyon mikrodolar ödenmezse, üstüne benzin döküp yakacaklarmış. Bölge ahalisinden yardım toplanıyor.”

Muktedir Makropiç, her şeyini kaybeden afetzedelerin cömertliğine şaşırmıştı. Uzunca bir “Yaaa...” çekip sordu: “Peki adam başı ortalama ne veriyorlar?”

Efraim Gordo, dudağını büküp elini salladı:

“Aşağı yukarı 2 litre!”