Kurtuluş Savaşı’nı, kendi oluşturduğu düzenli ordularla kazanan Atatürk’ün ordusundan, “Mustafa Kemal’in Askerleriyiz” diyen teğmenler ihraç edildiler. Bu milletin hepsi/ hepimiz Mustafa Kemal’in askerleriyiz. Peki neden? Yanıtlayalım.

“Vatanın bütünlüğü ve milletin bağımsızlığı tehlikededir. İstanbul hükümeti üzerine aldığı sorumluluğu yerine getirmemektedir. Milletin bağımsızlığını yine milletin azim ve kararı kurtaracaktır” dediği için Atatürk’ün askerleriyiz.

“Siyasi ve askeri zaferler ne kadar büyük olursa olsun, ekonomik zaferlerle taçlandırılmazsa kazanılan zaferler kalıcı olmaz. Tam bağımsızlık ancak ekonomik bağımsızlıkla mümkündür” dediği için Atatürk’ün askerleriyiz.

“Eğitimdir ki bir milleti ya özgür, bağımsız, şanlı, yüksek bir toplum halinde yaşatır ya da esaret ve sefalete terk eder. Milli eğitim işlerinde kesinlikle zafere ulaşmak gerekir. Bir milletin gerçek kurtuluşu ancak eğitimle olur. Bütün umudum gençliktedir. Milleti kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Eğitimde feda edilecek tek bir fert bile yoktur. Zaferlerin kalıcı sonuç vermesi ancak irfan ordusunun varlığıyla mümkündür” dediği için Atatürk’ün askerleriyiz.

“Din ve mezhep, herkesin vicdanına kalmış bir iştir. Hiçbir kimse, hiçbir kimseyi, ne bir dine ne de bir mezhep kabulüne icbar edebilir. Din ve mezhep hiçbir zaman politika aleti olarak kullanılamaz. Bizi yanlış yola sevk eden habisler, çoğu din perdesine bürünmüş şeytanlardır” dediği için Atatürk’ün askerleriyiz.

“Hayatta en hakiki mürşit bilimdir, fendir. Eğer bir gün benim söylediklerim bilimle ters düşerse bilimi seçin” dediği için Atatürk’ün askerleriyiz.

“Bizim sosyal toplumumuzun başarısı, kadınlarımıza verdiğimiz değer kadar ilerleyecektir. Medeniyet yolunda yürümek ve başarılı olmak, hayatın şartıdır. Bu yol üzerinde duraklayanlar veya bu yol üzerinde ileri değil, geriye bakmak cehalet ve gafletinde bulunanlar, medeniyetin coşkun seli altında boğulmaya mahkûmdurlar” dediği için Atatürk’ün askerleriyiz.

Dünya tarihinde emsaline az rastlanır Kurtuluş Savaşı gibi bir savaşı, ulusumuzla birlikte başardıktan sonra, “Yurtta sulh cihanda sulh” dediği için Atatürk’ün askerleriyiz.

Kurtuluş Savaşı’nı kazandıktan sonra bütün güç ve olanaklar elindeyken; saraylara kapanıp padişah, sultan, kral, halife olmadığı ve kimilerinin ruhunu satın alan bu dünya nimetlerini elinin tersiyle ittiği için Atatürk’ün askerleriyiz.

Anayasasında, “demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devleti” yazan, Çağdaş Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni kurduğu ve bu devletin yönünü “muasır medeniyete” döndürdüğü için kadına ve erkeğe eşit yurttaşlık hakları sağladığı için Atatürk’ün askerleriyiz.

Mehmet Metiner demiş ki “Atatürk kimin askeriydi?” Atatürk, yukarıda açıklanan özellikleri, kadim varlığında ve kültüründe taşıyan bu milletin askeriydi. Ama mesela; vatan lime lime parçalanırken, millet can derdindeyken, İngilizlerin gemisine binip kaçanların askeri değildi.

Atatürk ve Kuvayı Milliyeciler hakkında, “dinsiz, asi ve katli vacip” fetvası yayımlayan Şeyhülislam Dürrizade Abdullah’ın, halkı Milli Mücadele’den uzak tutmak için, İngiliz Muhipleri Cemiyeti’nin tarafını tutan bazı şeyhlerin, “din adamlarının” askeri değildi. Ali Kemal, Refi Cevat Ulunay, Sait Molla gibi satılmış, sözde aydınların askeri değildi. Bilimde, teknolojide, sosyal hayatta, medeniyette zamanının çağdaşı dünya devletlerinin gerisinde kalmış, saray entrikalarından başka bir işlevi kalmamış, tebaasını ilkel şartlarda yaşatan Osmanlı’yı diriltmek için, Cumhuriyet kurulduktan bu yana, Cumhuriyete ve Türk Devrimlerine karşı, amansız bir sinsi mücadele sürdürenlerin askeri değildi.

CENGİZ KARAHAN

E. MAARİF MÜFETTİŞİ, YAZAR