Siyasetin ekseninin hep ekonomik çöküntü üzerinde dönmesi, sizi rahatsız etmiyor mu?
Peki bir ülkenin ruhu nedir? Köprüler, otobanlar, tüneller, gökdelenler midir?
Çalıyorlar, ama çalışıyorlar” mıdır?
Ahlaksızlık mıdır ülke ruhu, yapılan bir işle, bir tünelle değiş tokuş ettiğimiz. Çalıyorum ama sana otoban köprü veriyorum. Bunları sana çalmadan veremem, biliyorsun... Bu devran böyle döner...
20 yıllık iktidar, bir ülkenin ruhunu çaldı..
Ülkeyi çaldı!
Ülke ne köprü yapmaktır ne tünel ne otoban ne gökdelen!
Köprü, tünel, otoban ile bakın neyi değiş tokuş etti, etmek istiyor:
Çağdaşlık koşusunu...
Kadın-erkek eşitliğini...
Bilimi, ileri bakışı, eğitimi, gerçek ülke sevgisini, yaratma gücünü ve yeteneğini, yetkin beyinleri..
Hey bunlar çalındığı, çökertildiği; köprü, yol, tünel ile değiş tokuş edildiği için ülkenin ruhu yok oluyor.
Yok olduğu içindir ki milletin yarısı meydanlarda “Bana ne vereceksin?” gözleriyle ve sözleriyle politikacıya bakıyor.
Anket şirketleri “milletin derdi ekonomi” raporları yayımlıyor.
Aslında bugünkü büyük ekonomik çöküşün arkasında, bu büyük değiş tokuş yatıyor.
Bu sayededir ki Gezi’de camileri yaktılar çok açık seçik yalanı, en zirveye tırmanmıştır.
Sözde din âlimleri akıllarını sepete koyarak Fiyatları Allah belirliyor gibi zırvalıklarla milletin karşısına çıkabilmektedir vb.
Çünkü ülkenin ruhu tünellere, otoyollara, yalanlara, bilerek ve isteyerek peşkeş çekilmiştir.
Şüphesiz, insanı ekonomik olarak giydirebilirsiniz yeniden ama temel meselemiz ülkeye çalınan ruhu nasıl giydirebileceğimizdir.
***
Alim Doğan Özcivan: Sayın Bursalı, ben kişisel yazı ve sözlerimde DEMOKRASİ MASASI tabirini kullanmaya çalışıyorum. Millet İttifakı da değil 6’lı masa da değil. Ne derse densin umarız demokrasi masası ülkemizi bu badireden çıkarır. İttifak kelime anlamında bir kısım koşullara dayalı anlaşma olduğu kanısı taşıyorum. Halbuki demokrasi masası bir gönül birlikteliği koşulsuz demokrasi aşkı olarak görmek istiyorum.
İFLAS EDEN EĞİTİM: DİJİTAL ÜNİ’LER
Muvaffak Gözaydın: Senelerdir, kalitesiz mezunlardan bir iktidar ne bekler diye yazmışsınız. İyi bir teşhis. Son zamanlarda anladım ki söz dinleyen üniversite mezunları bürokratlar lazım. Hem de dediğiniz gibi 10.000 lira ile başlayan. Geçen sene bir üniversite öğrencisinin millete maliyeti 100.000 TL/yıl idi. 30 bin TL devlet bütçesinden, 30 bin TL veli bütçesinden, yemek yurt vs. 40 bin öğrencinin kaybettiği bir yıllık maaşı asgari.
Bu sene bu oldu rahat 200.000 T/yıl. 8 milyon öğrenci için harcanacak para: 8 milyonx200 bin TL/yıl = 1.6 trilyon TL.
Kalite? Mezunlar iş bulamıyor. Nasıl bulsun, matematikten 10 üzerinden 1.5 alan öğrenci üniversiteyi nasıl bitirecek?
Ülkenin en iyi ilk 20 üniversitesi (Hacettepe, Ortadoğu, Boğaziçi, İTÜ vs) 1 milyon yüz yüze öğrenciye sahip. Birinci sınıf eğitim veriyorlar.
Ayrıca bilgisayarlarda 40 bini aşkın dijital ders var. Bir düğmeye basmakla 10 milyon öğrenciye eğitim verebilir. Kaliteli, maliyet de sıfır. 10 milyon öğrenciye de yeter 20 milyon öğrenciye de.
Yani ülkeye 20+25 üniversite bol bol yeter.
Dünyada kabaca 400 milyon üniversite öğrencisi var. Bunun 300 milyonu dijital online ders alıyor. 40 milyonu Çin’de, 10 milyonu ABD’de. Klasik eğitim öldü. ABD’de 4.000 üniversite var. Her sene 100’lercesi kapanıyor. Ben bile üniversite kurdum, dijital: https://worlduniversity.london
