Bu sene “Bedavadan” çok puan kaybı yapan Beşiktaş, Akhisar karşısındaydı. Tıpkı yaşamda olduğu gibi rakibin “zayıfı-güçlüsü” yoktu. Ne diyordu şair,
“Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın...”
Futbol da “hayatın ta kendisi” değil miydi?
Bu yüzden, son düdük çalana kadar, yani uzun maraton bitene kadar “büyük bir ciddiyetle” mücadele edecektin.
Uzun cezası biten Quaresma kadrodaydı ancak gol o kadar erken geldi ki..
2. dakikada, Babel’in artık herkesin ezberlediği “dönüş hareketi” ile gelen şutu ağları buldu.
Hani; buz pateni, yer minderi gibi spor dallarında “zorunlu hareketler” vardır ya; Babel’in de bu hareketi, kendisi için artık “zorunlu hareketler” arasına girmişti.
O kadar aynı hareketi yapıyordu ki, buna hazırlıklı olan rakipleri bazı maçlarda da Babel’e “nefes aldırmıyordu”!
Zoro maskeli Negredo’nun da çok zor pozisyondaki vuruşu gol olunca da Akhisar beklemediği bir şaşkınlığa girdi. Beşiktaş’ın 2 isabetli şutu gol olmuştu çünkü.
2 fark Akhisar’ı risk almaya mecbur etti ve Beşiktaş kalesinde önemli pozisyonlar yakaladılar. Fabri’nin uçarak yumruklaması futbol güzellikleri arasındaki yerini aldı. Pepe’nin uzatmada yaptığı “ölümcül” pas hatasını da Medel son anda toparladı.
Akhisar ikinci yarının hemen başında 3. golü yiyince maçı anlatan spikerlerin de heyecanı azaldı. Babel bu sefer, “zorunlu dönüş hareketi” yapmadan uzaktan vurarak gol attı. Biri ayak dışı ile vurulan biri de direkten dönen top Quaresma için şansız an, Lukac’ın çıkardığı top kendi adına çok şık bir andı.
Lig birincisine “ikili averaj” ve 3 puan farkı veren Beşiktaş, şampiyonluk yolunda Nazım Hikmet’in şiiri gibi sonuca gitti.
“Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından..”