Mahallenin ‘Ağır Abi’sinden herkes çekinir!
Ama bir kez “düşmeye” görsün delikanlı!
Apartta bekleyenlerin “hedefi” olur.
Bıçkın delikanlı gücünü kaybetti mi, kendini ispat etmek isteyen yeni yetmeler her taraftan başına çöker.
O güne kadar mahallede sözü geçen “Abi” aniden, yeni delikanlıların kendilerini ispat edebilecekleri deney tahtası olur.
Arka Mahallenin şaşmaz kuralı böyledir!
Beşiktaş’ın da son yaşadığı gerçek budur…
Çünkü, burası hayatın Arka Mahallesidir…
Mahallenin Ağır Abisi bırakın “düşmeyi” işleri bir kez “yumuşatsa” bile sonuç aynıdır…
“O zaman ona kafa tutabilirim” diye düşünürler.
Onu gören bir başkası da “O yapıyorsa ben de kafa tutabilirim” havasına girer!
Beşiktaş’ın güçlü veya güçsüz rakiplerinin yaptıkları da budur!
Ee, arka mahallenin acı gerçekleri böyledir.
Ne yazık ki,
o güne kadar bıçkın delikanlıyla karşılaşmamak için mahallenin arka sokaklarında dolaşan yeni yetme gençlerin kaldırımda yürüyüşleri de değişmiştir. Hele hele arkalarında “amcaları” veya “dayıları” da varsa...
Eskiden “Mahallenin delikanlısı” ile karşılaştığında ceketinin önünü ilikleyenler artık meydan okumaya başlamıştır.
Diyalektiğin ta kendisidir bu.
Yazılı olmayan bu kural, hayatın her alanında olduğu gibi kabadayı dünyasında da, şirketler arası yarışta da, devletler arası ilişkilerde de, spor dünyasında da geçerlidir.
“Başkası yapabiliyorsa ben de yapabilirim, ben de yenebilirim, ben de geçebilirim, ben de dövebilirim” düşüncesidir filizlenen.
O yüzden Mahallenin sahibi olan Bıçkın delikanlının “Tabancasını tuvalette unutma” lüksü yoktur. Olmamalıdır!
Buna en güzel örnek Osmanlı İmparatorluğudur…
Dünya Mahallesinin Delikanlısı olan koca İmparatorluk güçsüzleşince yedi düvel nasıl da üstüne çöktü… Büyük önder Mareşal Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşları Anadolu’yu zor kurtardı…
Bu kural, bireye de, takıma da, o koskoca ihtişamlı devletlere de aynı davranır!
Kimseye torpil yapmaz.
Burada asıl mesele, “O duruma” düşmemektir...
Bir kez düştün mü? Vay haline artık…
Arka Mahalle hayatı acımasızca tattırır insana!
İnanmıyorsanız, o bir zamanların anlı şanlı koskoca devlet başkalarının düştükleri duruma bakın…
“Yeni bıçkınlar” bağırtıyorlar adamı…
Oysa hepsi, son anlarına kadar “Kudretle birer Bey”di..
Güçsüzleştiler ve yedi düvel çöktü üstlerine…
Beşiktaş için de ‘Hayat böyle bir şeydir’ işte…
“Arka Mahalledeki” bir bıçkınla, güçlü ağabey bir takım veya devletin ya da liderin güçsüz düştüğü anda başına gelecekler hep aynıdır!
Şaşmaz bir kaderdir bu…
Adeta Darvin’in evrim teorisi gibi…
Yapılacak olan şey ise tektir:
Bu girdapta eriyip gitmek istemiyorsan, silkelenip ayağa kalkacaksın.
Çağın ve şartların gereği her zaman her şeye hazırlıklı olacaksın…
Bilim, akıl ve cesaretin bileşkesiyle…
“Rakibinden” her zaman daha üstün olmaya çalışacaksın.
Beşiktaş içinde başka çıkış yolu yoktur…
Yere düşmüş olsan bile ayağa kalkmasını bileceksin!
İşte o zaman önüne gelen herkes seni yenme düşüncesine kapılamaz!
En Kalbi Muhabbetlerimle…
Ben CAN; Orhan Can…
