Yeni bir yıldayız ve ilk günlerinde...
Tarihte geleceği tam bilemeyiz; sadece sezinleriz. Şimdiden söyleyeceğimiz de şu: 2009 çetin bir yıl olacak.
Göbeği de 2008’de bağlandı...
*
Özellikle 1990’larla beraber, olan bitene kapitalizmin gözlükleriyle bakanlar, yaşananın “ekonominin küreselleşmesi” olduğunu söylüyor ve mümkün olan yegâne ekonomi politikasının da “yeni liberalizm” ve “piyasa” olduğunu şakıyorlardı.
Bu şarkıların altında dünyaya ve insana nasıl bir tehlikenin olduğunu önceden haber verenler de vardı. Geçen yılın sonbaharında Amerika’daki (ABD) korkunç iflaslar, örtüyü çekti ve gerçekler ortaya çıktı: Kapitalizmin bağrında ölümcül bir yara vardır.
Bu dert, bütün insanlığı da tehdit ediyor.
Aydınlara düşen, olan bitenin üstüne eğilmek; ve gerçeklerin safında yer alıp mücadele etmektir.
Amerika’da, Avrupa’da, Asya’da ve Türkiye’de...
*
Dünya zorlaştı ve Türkiye’yi de bir kanser sarmıştır.
AKP, Amerika’nın kucağında doğdu ve onun güdümündedir.
Ve AKP, gökten inmedi: Bizim yanlışlarımızın da eseridir.
Türkiye, bugün bir yol ayrımına gelmiştir; işte bu yanlışı düzeltmenin noktasındayız.
Herkes, artık hangi tarafta olduğunu belirlemelidir. Gün, karar günüdür. Aydınlar arasında bu kararı en önce vermesi gerekenler ise, hiç kuşkusuz, “sol”da olduğunu söyleyenlerdir. Niçin öyledir? Çünkü emeğin, ezilenlerin, kadının, çevrenin, özgürleşmenin, eşitleşmenin dostu yine ve hep “sol”dur. Böylece, onların tavırları gelecek için önemlidir.
AKP, korkunç yanlışlar yaptı: Önce cahilliği yüzünden yaptı; devleti yönetmenin kadar, tarihinin de bilgisinden yoksun idi. “Babalar gibi satacağım” derken, ülkenin yarınlarını satıyordu. Bir de, 1923 Devrimi’ne düşman olduğu için, onun kazandırdıklarını, başta da laik eğitimi çiğniyordu. Araştırmalar şunu da ortaya koydu: Anadolu’da, “AKP kadroları” marifetiyle, “mahalle”nin devlet eliyle uyguladığı bir “İslamîleştirme” yaşanıyor.
Ne mi bunların anlattığı?
Şu: Türkiye’yi kurtarmak ve onu yeniden kurmak, sosyal-demokrat partileri de aşan bir sorun olup çıkmıştır.
Hem, ne yazık ki, sosyal-demokrat partiyi de kuramadık!
Ya gençler? “Ey umudun parlak çehresi” olanlar?
12 Eylül, üniversitede, “çoğulcu düşünme ortamı”nı söndürürken, gençlere de “daha iyi bir toplum uğruna mücadele etme enerjisi, bilgisi ve yöntemi veren siyaset”i yasaklamıştır. Siyasetin fikir ve örgütleniş olarak bütün kapıları gençlere sımsıkı kapalıdır.
Ancak, şu da bir gerçektir: “Heyecan verici bir proje”, “coşkulu bir kalkınma seferberliği”, her şeyi değiştirebilir. Var olan köhne yapıyı yıkarak “özerk ve demokratik üniversite”yi kurmak da onların arasındadır...
Hayat da fırsatlar hazırlıyor.
İşte İstanbul Üniversitesi’ne rektör atama olayı!
Seçimlerde, en çok oy sağlayan iki adaydan Prof. Ali Akyüz 483 oyla birinci; Prof. Yunus Söylet de 467 oyla ikinci olmuştu. YÖK’ün başındaki kişiliksiz zat, ikincisini başa alarak listeyi Cumhurbaşkanı’na sunmuştu. Cumhurbaşkanı’na yakışan, bu kişiliksizliği de cezalandırarak, Prof. Ali Akyüz’ü atamak olacaktı. Tersi oldu. Niçin? Çünkü, Prof. Söylet, Başbakan’ın aile hekimi ve daha da önemlisi, tarikat-cemaat çevresinden geliyordu. Abdullah Gül de, İslamcı geçmişine bağlılığını hatırladı herhalde.
Ortada olan, bir skandal ve bir rezalettir...
Gençler, bunun üstünde durunuz!..
*
Ödüller, eğitim dünyamızı da onurlandırdı: Prof. Şerafettin Turan, Mustafa Gazalcı ve Adnan Binyazar değerlendirildi. Bizler de gönendik...
Bir de, okurlardan Can Dündar’ın “Mustafa” filmi vesilesiyle düşündüklerimi soranlar oluyor: Öğretmen Dünyası dergisinin, Aralık 2008 tarihli sayısında Zeki Sarıhan’ın nefis yazısını okumayı öneririm okurlara. Onun gibi bakıyorum ben de...
Nice yıllara, güzel yıllara sevgili okurlar!..
