15 Ağustos’ta, bu sütunda, “Orkestra ve Deha” başlıklı yazımı okurlar hatırlayacaklar.
O yazımda, Batı’da, çoksesli müzikte orkestraların ve orkestra şeflerinin rolüne değinmiş; sonra da sözü bize getirmiştim.
Bizde de, Cumhuriyet’in, Batı müzik dilini başa alıp ulusal ruh ve sesi onunla işlemesini bir devlet politikası edinmesini ve bu yolda yaptıklarını özetle hatırlattıktan sonra, sözü Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’na getirmiştim: Cumhuriyet’in köklü kurumlarından birinin, bu ulvi kuruluşun görevi “çoksesli” Batı ve Türk müziğini temsil etmek ve yurtta yaymaktır.
Son yıllarda, yurdumuzda, senfoni orkestralarının gittikçe çoğalmasının -yaygın- sevincini de paylaştıktan sonra, gelecekle ilgili bir dileği belirtmiş ve şöyle demiştim: “Ülkemizde senfoni orkestra şefliği, işte bu zengin ortamda ortaya çıkacak ve sonunda da, bileğinin hakkı olarak Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nın başına geçecektir.”
Ne var ki, bu dileğin ardından, “ortamı bozan gelişmeler görüyoruz” deyip, 14 Haziran 2008 günlü Hürriyet’te, gazeteci Umur Erdem’in Ankara’dan verdiği bilgilere dayanarak, Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası Şefi Sayın Prof. Rengim Gökmen hakkında yargılamalarda bulunmuştum: Bir görevle yetinmeyip yığınla uğraşa da el atan, fırsatçı, dahası tekelci bir tip ortaya çıkmıştı.
Her yönden sert bir yazıydı ortada.
Ne var ki, yazı yayımlandıktan sonra, hükümlerimin yersizliği ve haksızlığını belirten uyarılar aldım çevreden.
Özetle, Sayın Rengim Gökmen hakkında yanılmıştım.
24 Ağustos’ta da, bizzat Rengim Bey’in gönderdiği zarif yazısı geldi: Onun söyledikleri de beni aydınlatıyordu ve gerçeklerin altını çiziyordu.
Ama daha da önemlisi, üzmüştüm, çok üzmüştüm...
Şöyle diyordu: “Üzüntümün nedeni, yaşamını evrensel müziğe adamış birisi olarak ülkemize hizmet ederken anlaşılmamış ya da yanlış tanıtılmış olmanın acısıdır.”
Ne yapmalıydım bu durumda?
Şu: Yanlıştan dönmek! Hem bir yanlışa düşüldüğünde, ondan dönmek de erdem değil midir?
Bu yazımla bunu yapıyorum.
Ve Rengim Gökmen Hoca’dan, okurlarımın huzurunda özür diliyorum; gelecek için de, yeni başarılarını bekleyeceğim.
Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası Yönetim Kurulu’na da hak veriyorum.
Bu sayfayı -bu dostlarımın da izniyle- kapıyor; başka bir konuda birkaç şey söylemek istiyorum.
*
Batı’da, özellikle Fransa’dan biliyorum, tatil beldelerinde, özellikle de deniz kıyılarında müzik festivalleri özel bir yer tutar.
Bu gelenek bizde de yerleşiyor.
Bodrum’da olanlar bunu gösteriyor.
Orada ve başka yerlerde, bu mevsimde de, müzik festivalleri duyduk ve gönendik.
Aklımıza şu da geldi: Deniz kıyılarının dışında kalan yurt köşelerinde, birkaç büyük il ve ilçe bir yana, çoksesli müzik adına neler yapılıyor?
Ne yapmalı?
Ülkenin bütününü içine alan, yıllık çoksesli bir müzik programı düzenlemek ne güzel olur!
Bütün orkestraları yurt çapında bir program çevresinde toplayacak, çoksesli bir müzik seferberliği Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası’nın şanındandır, çünkü onun görevi, “çoksesli” Batı ve Türk müziğini temsil etmek ve yurtta yaymaktır; bu çapta bir iş de, Rengim Gökmen kırattaki bir şefin eseri olabilir.
Kulaklarımız, artık ondan gelecek kalkış sesini bekleyecek...
