AKP’nin “kader davası”, temmuzun son günlerinde karara bağlandı.
Belleğinizde kalanı yeniden hatırlatalım: 11 üyeli Anayasa Mahkemesi’nin, karar için 7 üyesinin oyu gerekiyordu. Yüksek Mahkeme, 10’a karşı 1 oyla, partinin laiklik karşıtı eylemlerin odağı olduğuna karar verdiği halde, yasanın tanıdığı bir imkânla, 6 üye kapatma, 4 üyesi de Hazine yardımını kesme yolunda oyunu kullanmıştır.
Böylece, AKP kapatılmıyor, devam ediyor.
Ne var ki, 1’i dışında mahkemenin 10 üyesiyle verdiği karar, AKP’yi laiklik karşıtı eylemlerin odağında, bir “sabıkalı” durumunda yaşatacaktır.
Öyle de olsa, bu tespit önemlidir ve Yargıtay Başsavcısı’nın, Abdurrahman Yalçınkaya’nın iddianamesini de büyük ölçüde onaylıyor.
Bu vazifeşinaş savcıyı da kutlamalıyız...
Karar öncesinde, Batı’nın çoğu gazeteleri, Yüksek Mahkeme’yi etkileme adına büyük gürültü patırtı yaptılar.
Bizim liberallerimiz de onlara katıldılar.
Bütün bunlar tarihe geçmiştir...
Ama asıl olanı, AKP’nin ne yapacağıdır.
Her şeyden önce, AKP uyanmış mıdır ya da uyanacak mıdır?
Pavlus’un “Şam yolunda uyanışı” gibi bir uyanışa, çok ender olsa da inanılır. Beş yıl boyunca, “laik ve demokratik Cumhuriyet”in mezarını kazan bir partinin uyanmasına inanabilir misiniz?
Her şey bir yana, kafalarındakileri bir yere bırakıp, büyük bir ilahiyatçının, Prof. Dr. Yaşar Nuri Öztürk’ün “Allah ile Aldatmak” adlı eserini alıp okumaları, bu kitleyi bir yerden alıp bir yere götürebilir. Böylece “Türkiye’yi kemiren ihanet”ten kurtulabilirler.
Bu öğüt, onların etkisindeki bütün bir halka da açıktır.
Çünkü halkın, asıl halkın uyanmasını isteyenlerdenim. Bütün bir Cumhuriyet kültürü başta onlar için yaratılmıştı: Özellikle Halkevleri, Köy Enstitüleri onlar için kurulmuştu. Ama sonra bu kurumları, halk uyanmasın diye, alçak siyasetçiler kaldırdılar.
Bugün olan da şu: AKP, çoğunluk kararıyla suçlu bulunduğu halde kapatılmamıştır. Ne var ki, yetmiyor; yeni tartışmalar gündemde. Güngör Mengi’nin dediği gibi, “Kapatmayı daha fazla zorlaştırmak, laik Cumhuriyeti tümüyle savunmasız bırakmak, rejim düşmanlarına hücum borusu çalmak değil midir?” (Vatan, 5.8.2008). Üstelik, bu yolda, neredeyse bütün Batı, bütün liberaller de seferberdir...
Cumhuriyetinizi ve halkınızı seviyorsanız, hazırlanınız!
*
Son günlerde, Konya’nın bir beldesinde, izinsiz Kuran kursu olarak kullanılan bir özel öğrenci yurdunda, patlama sonucu olarak 18 kızın ölüp gitmesi sizi de derinden derine üzdü elbette. Ne var ki, gazetelerden öğreniyoruz ki, olaydaki ihmal üstünde duran olmamış beldede; ölenler “şehit”, yaşananlar da “takdiri ilahi”!
Yaşar Nuri Hoca’nın kitabını açıp okuyoruz: “Bugün Türkiye’de Diyanet’in şemsiyesi altında faaliyet yürüten ve Türk halkından resmi, gayri resmi büyük meblağlarda paralar toplayan ‘Kuran kursu sektörü’, Allah ile aldatmanın bir hizmet kurumu gibi çalışmakta, buralara devam eden çocuklara Kuran’ın muhtevası, ilkeleri zulme karşı çıkan ahlakı öneren ruhu öğretilmek yerine Arap harflerinin telaffuzu öğretilmektedir. Oysaki, Kuran kursunun anlamı ve amacı bu değildir.” (s.168-169).
Bu eğitimi laiklikle de uzlaştırmak mümkün değil mi?
Mümkün! Ne var ki, 1950’lerden beri, konu elden kayıp gitmiştir ve soysuzlaşmış bir haldedir.
En önemli konularımızdan biri de bu!
Bir başkası da, orman yangınları: Son günlerde, Antalya’da patlak veren orman yangınlarını 5 günde bile söndüremedik. Yangın sürdü; içimizi de yaktı ve perişan olduk. Yazılanlara eğiliyoruz ki, idareden halkın tavırlarına kadar giden bir çelişmeler yumağı ile karşı karşıyayız.
Toplum gibi doğamız da elimizden kaymıştır...
