Ne eksik, ne fazla; bundan tam üç yıl önce.
24 Ocak 2012’de AKP Grubu Meclis’te toplandı.
Dönemin Başbakanı Tayyip Erdoğan, Roboski katliamında yaşamını yitiren çocukların ailelerine 123 biner TL tazminat ödeneceğini açıkladı.
Tutarın 23 bin 150 TL’sini terör tazminatı, daha sonra “Çok çok ötesine geçtik” ifadesini kullanacağı, 100 bin TL’lik kısmını ise “Başbakanlık hesaplarından” alarak aktardı. (Başbakanlık hesapları, belki de “örtülü ödenek”ti.)
Aynı gün telefonla ulaştığım -oğlu Mehmet Ali’yi savaş uçaklarının bombardımanında kaybeden-Zeki Tosun, “Bu para bizim için yaradır” deyip ekledi:
“Almayacağız. Oğlumuzu terörist gösteren; devlete yanlış bilgi, yanlış koordinat veren her kim ise onların çıkarılmasını istiyoruz.”

***

Kimi 13, kimi 15 yaşındaki evlatlarının kollarını, bacaklarını, gece karanlığında tarladan toplamak; defnederken de bir gövde bütünlüğü sağlamak zorunda kalmak gibi, makul her insanı delirtebilecek bir trajediyi yaşayıp metanetini korumayı başaran 34 ailenin tamamı Zeki Tosun’un dediğini dedi, yaptığını yaptı.
“Sus payı” diye niteledikleri tazminatlara dokunmayarak ısrarla ve sadece adalet talep ettiler.
Katliamın ertesinde, “Uludere Ankara’nın karanlık dehlizlerinde kaybolmaz, kaybolamaz” sözünü veren Erdoğan, sözünü ısrarla tutmasını bekleyen ailelerin kararlılığı karşısında daha sonra tepki gösterecekti.
“Tazminatsa tazminat” diyen Erdoğan, “Para verdik ya, daha ne istiyorsunuz” demeye getirecekti.
Roboski köylüleri haklı çıktı. Talep ettikleri adalet, ne Meclis’te kurulan komisyondan ne de Genelkurmay Askeri Savcılığı’ndan geldi.
Şırnak Valiliği emrine tahsis edilen 123 biner TL’den toplam 4.2 milyon TL ise Başbakanlık’a çoktan iade edilmişti.
Roboski köylüleri şimdi Anayasa Mahkemesi’nden çıkacak kararı bekliyor.

***

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, vaktiyle “karanlık dehlizleri” olan bir yer olarak tanımladığı Ankara’da, bundan üç gün önce bir oylama yapıldı.
İktidar partisi milletvekilleri, yolsuzluk ve rüşvetle suçlanan dört bakanın yargılanmasının önünü oylarıyla kapattı.
Roboski’de aileler adalet için paraya hayır demişti.
Ankara’da ise sayısı yüzlerle ifade edilen vekiller adalete “hayır” dedi.
Ne için olduğu, bir gün elbette “karanlık dehlizlerden” çıkıverir, öğreniriz.
O güne daha var.
Biz şimdilik nefes almaya çalışıyoruz.
Adalet talebi ile paranın, hakikat ile paranın, özgürlük ile paranın, iktidar eliyle takasa sürüldüğü bu topraklarda.
Neredeyse 40 yıl önce yazdığı “Suçlular ve Güçlüler”iyle yolumuza hâlâ ışık tutan Uğur Mumcu’yu, katledilişinin 22. yılında saygıyla anarak...