Topluluğun ve izleyicilerin coşkusu her parçadan sonra biraz daha artan alkışlarla yükseldi ve konser topluluğun alkışlara balo sonlarında çalınan bir dans müziğiyle teşekkür etmesiyle bittiğinde sımsıcak bir hava sarmıştı sahneyi ve salonu.
Notre Dame de Sion’un konser salonunda Ars antiqua de Paris adlı topluluğu beklerken çok özel bir konser olacağını duyumsuyordum 13 Mart Perşembe akşamı. Gerçekten de öyle oldu: sahneye çıkan ikisi kır saçlı, ikisi ak saçlı 4 adamla topluluktaki tek kadın konser ilerledikçe ısınmaya başladılar, onlarla birlikte izleyici de ısındı.
Müzikle birlikte, ikili, üçlü ya da solo çalışların, şakalaşmaların ve kimi parçalarda birbirlerini kutlamaların yanı sıra insan boyu theorbonun yanında oyuncak gibi duran en küçük boy lavta ya da pikolo flütün yarattığı neşeli hava izleyicileri içine çektikçe çekti, alkışlar her parçada biraz daha arttı. Severek, eğlenerek çalan sanatçılar o yüzyıllarda Batı Avrupa’da müziğin nasıl çalındığını, nasıl dinlendiğini gösteriyorlardı bir bakıma.
1965’te kurulan, ortaçağ ve Rönesans dönemlerinde Batı Avrupa’da (özellikle de Fransa ve İngiltere’de) çalınan müzikleri o dönemlerin özgün çalgılarıyla seslendiren topluluk; vurmalı çalgılar ve zil de çalan kontrtenor Joseph Sage, viyolonselin atası sayılan viyola da gamba çalıcısı Emily Audouin, flütçü Robin Troman, lavtacı Thierry Meunier ile kontrbasa yakın tınıda theorbo ve bir tür lavta olan guiterne çalan Jean-Marie Poirier’den oluşuyordu.
Konser ortaçağdan ikisi anonim, ikisi imzalı 4 parçayla başladı, ardından Elisabeth döneminden 8 parça geldi: Çalgısal ve dans müziği örnekleri ile sözleri Shakespeare’in şiirlerinden alınan iki Thomas Morley şarkısı ve “İnsan Hakları” adlı bir İrlanda halk şarkısı. Yüzyıllar önce İrlanda’da böyle bir şarkı söylendiğini öğrenmek, ilginç ve düşündürücüydü doğrusu!
Daha sonra 16. ve 17. yüzyılların saray ve halk müziklerinden seslendirdikleri 12 parça da şarkı, çalgısal müzik ve dans müziği örnekleriydi. Birkaç dinsel müzik örneği de dinledik konserde ama ağırlık din dışı müzikteydi.
Sonuçta, topluluğun ve izleyicilerin coşkusu her parçadan sonra biraz daha artan alkışlarla yükseldi, yükseldi ve konser topluluğun alkışlara balo sonlarında çalınan bir dans müziğiyle teşekkür etmesiyle bittiğinde sımsıcak bir hava sarmıştı sahneyi ve salonu.
Ben de, bir konserden çıkıyor gibi değil de, aynı kompartımanda yolculuk yaptığım 5 sıcakkanlı ve dost insandan ayrılıyor gibi duyumsuyordum kendimi.
