Mikronezya’nın etini yiyip kanını iliğini sömürdükten sonra iskeletini kemirmekle yükümlü Yol iktidarının bir numaralı ihale paydaşı, yoldaşı ve yozdaşı ünlü müteahhit Cenabet Cenginski yorgundu. 

Akaryakıt tankerlerinin uzun süredir uğramadığı, dolayısıyla arabaların benzini bittiği yerde terk edildiği başkent Mikronia’nın ortasına yaptığı son köprünün rant paylaşımında sorun çıkmıştı. 

Yeni köprünün altından deniz geçmiyor, herhangi bir ırmak ya da dere akmıyordu. Zaten köprüyle aşılacak uçurum falan da yoktu. 

Mikronezya’nın ulu çobanı Muktedir Makropiç, başkentin ortasını başkentin ortasına bağlayan köprüyü “Mikronia’mıza biraz da yukardan bakın!” diye savunmuş, olay bitmişti. Yani sorun, gereksizliği değildi. 

Sorun, köprünün üzerinden asla geçmeyecek araç sayısı üzerinden Cenabet Cenginski’ye verilen devlet garantisinin paylaşımından kaynaklanıyordu. Cenginski, aldığı tüm ihale bedellerinin yüzde 15’ini, yol ve köprülerden devlet garantili geçiş bedellerinin de yüzde 30’unu ulu çobana verir, o da üçte birini kendine ayırıp geri kalanı yozdaşlarına dağıtırdı. Ama ulu çoban bu kez, başkente yukardan bakmak için yaptırdığı köprünün ihalesinden değil de devlet garantili geçiş ücretinden yüzde 40 istiyordu. 

Oysa Cenabet Cenginski’nin de doyurması gereken gözler, doldurması gereken kursaklar vardı.

Özellikle gözleri doyurması çok önemliydi çünkü ünlü müteahhide Cenabet adı boşuna konulmamıştı. Yamuk suratı, eciş bücüş gövdesi ve bodur boyuyla, para vermezse kimsenin suratına bakmayacağı bir Mikron olduğunu gayet iyi bilirdi.

Cenabet Cenginski, ulu paydaşı ve kadim yozdaşı Muktedir Makropiç’le saatlerce pazarlık etmiş, ilk kez anlaşamamış, günü “Yüzde kırk yoksa, geçiş garantisi yok!” tehdidiyle son bulmuştu. 

İhalevinskaya Plazası’na dönüp minik ve yorgun gövdesini kütlesinden üç kat büyük makam koltuğuna attığında avukatı alı al moru mor içeri girip “Size bir iyi, bir kötü haberim var!” dedi.

“Çok kötü bir gün geçirdim” diye içini çekti, ünlü müteahhit. “İyi haberi ver, kötüsünü kendine sakla.”

“Karınız…” dedi, avukat. “Bugün 5 bin Mikro’ya iki resim aldı ki yarın en az 50 milyon Mikro edermiş.”

Cenginski’nin gözleri parladı: “Vay canına! İşte günümü kurtaran bir müjde. Aferin bizim hanıma. Artık kötü haberi de verebilirsin!”

Avukat başını öne eğip “Resimlerde siz varsınız, bir de genç bir hanım” diye fısıldadı. “Yatakta ve çıplak…”