Ulu Çoban Muktedir Makropiç, Betonit Saray’dan döve döve kovduğu Simon Semirbit’in yerine atadığı bürokrat yoldaş Ahanda Yerbit’ten pek hoşnuttu. Mikronezya Merkez Karakolu’nun yeni başkomiserinin elinden ne bit kaçabiliyordu ne deve. 

Hatta Ahanda Yerbit’in resmi uyuşturucu ticaretine kaçak uyuşturucuyla darbe vuran iki yoldaşı derdest etmekte gösterdiği başarı, ada ahalisinin dilinden düşmüyordu: 

İki yolsuz, başkomiserin bizzat yönettiği gece takibinde, çürümeye bırakılmış bir inşaata saklanmışlardı. Elde tabanca, astlarının önünde giden Komiser Ahanda, ayak seslerini duymuştu. Tam yaklaşıyordu ki kaçaklardan biri kedi gibi miyavladı. Komiser dönüp giderken bir çıtırtı daha duyup “Kim var orada?” diye bağırınca, neyse ki öteki kaçağın “Bir kedi daha...” cevabıyla ikisini de tutuklamıştı. 

Göreve yeniden çağrılmak için dayağa bile razı Simon Semirbit, yerine atanan Ahanda Yerbit’in başarısıyla iyice dibe vurmuştu. 

Eks komiser SS, artık hem mutsuz hem umutsuz biri ve Yozdaş Yolcular sitesindeki makam villasından çıkarılması da an meselesiydi. 

Merkez Pastanesi’nin çiçeği burnunda müdürü  İhtiram Beşbasar ise aynı sitedeki makam villasına yeni taşınmıştı. Bir sabah evinden çıktığında ne görsün? 

Simon Semirbit, bahçesindeki ağaca belinden asılı, havada sallanıyor!

İhtiram Beşbasar koşup ipi ağaçtan çözdü, komşusunu yere indirip sordu: “Ne bu hal Simon Yoldaş, kafayı mı yedin?”

Mutsuz SS, boynunu büktü: “Kendimi asmak istedim...”

Kahkahayı basmamak için dudaklarını ısıran İhtiram, “Benim bildiğim insan boynundan asılır...” diye sırıttı. 

Eks komiser, yediği dayaktan sonra kendisini teselli eden yoldaş komşusuna derin bir hüzünle bakıp başını umutsuzlukla salladı:

“Ben de öyle yaptım. Ama ipi boynuma dolayınca nefes alamıyorum!”