CHP’nin seçim bildirgesi toplantısının yapılacağı salona giriyorum. “Hırsız varrrr” diye bağırarak başlayan, seçimlerde alanda çalınacak tempolu bir şarkı yankılanıyor. “Yuh yuh”tan uyarlama. Beş dakika sonra müzik kesiliyor. CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu salon görevlilerine “şehitler var müzik yayını olmasın” talimatı vermiş.
Sahnenin iki yanına platform kurulmuş. Üzerlerinde değişik yaşlardan gençler oturuyor. Sebebi az sonra ortaya çıkıyor. CHP lideri seçim bildirgesini “gençlere” ithaf ediyor.
Şöyle diyor Kılıçdaroğlu: Bu bildirgeyi; Ali İsmail’lere, Özgecan’lara, merdiven altında çalışıp evine ekmek götüren, çöpten kâğıt toplayarak ailesini geçindiren, mevsimlik tarım işçisi olarak çalışan.. gençlere ithaf ediyoruz.
Kılıçdaroğlu konuşmasının bu bölümünün sonunda tüm Gezi’ye de bir selam yolluyor:
“TOMA’lara, biber gazlarına karşın polis barikatlarının önünde elinde karanfille bekleyen, kitap okuyan, yarattığı mizahla bir diktatöre diz çöktüren gençlere adıyoruz bu seçim bildirgesini...”
CHP lideri bunları söylerken Gezi’de devlet şiddetiyle canını yitiren, gözünü kaybeden, beyin kanaması geçiren gencecik evlatlar geçiyor gözümün önünden. Ve kendi kendime diyorum ki: “Şimdi de yakın dönemdeki devlet şiddetinden, mesela Cizre’den bahsedecek.” Ama yanılıyorum. Kılıçdaroğlu son dönemde Doğu ve Güneydoğu’da kimi ilçelerde devletin “günlerce sokağa çıkma yasağı ilanından, bölgede OHAL dönemi görüntülerinden, sivil halk kayıplarından” hiç bahsetmiyor. Mesela Cizre’de 10 yaşında bir kurşunla yaşamını yitiren ve sokağa çıkma yasağı yüzünden evdeki derin dondurucuda bekletilen Cemile Çağırga’nın adını anmıyor.
“İnanç, etnik kimlik ve yaşam tarzı üzerinden siyaseti kabul etmiyoruz” diyor Kılıçdaroğlu. Cemile, küçük evlat, bu üç başlığın hangisinin altına giriyor diye düşünüyorum.
Bir konuda haksızlık yapmayayım. Kılıçdaroğlu bölgedeki sorunun “güvenlikçi politikalarla çözülemeyeceğini” çok net söyledi. Çözüm sürecinde “iktidara kredi açıyoruz” da diyen oydu, partisinde ulusalcılara direnerek değişim yapmaya çalışan da... Ancak dün verdiği mesajlar sanki daha çok ülkenin batısındaki gençler içindi.
CHP eğer iktidar olursa ilk 100 günde ve ilk bir yılda yapacaklarını da sıralamış.
Ilk 100 günde emekliye iki bayramda ikramiyeden aile sigortasına, ağırlıkla ekonomiyle ilgili 8 madde vaat edilmiş. İlk 100 gündeki siyasi vaat “siyasi ahlak yasasını” çıkarmak. Bir yıl için sıralanan 8 maddede asgari ücretten çiftçiye ucuz mazota, ağırlık yine ekonomide. Tek farklı madde “yüzde 10 seçim barajı kalkacak” taahhüdü.
Türkiye’nin ölümlere uyuyup ölümlere uyandığı bir süreçte “kanı durdurmak, barışı sağlamak” vurgusunun da az kaldığını düşünüyorum.
Bildirgenin 43 ve 44. sayfalarında “Kürt sorununu siyaset yoluyla çözeceğiz, Roboski katliamı sorumluları yargı önüne çıkacak, Dersim arşivleri TBMM’de toplanarak araştırmacıların incelemesi sağlanacak, 21 Mart Nevroz Bayramı olarak resmi tatil olacak, yurttaşların anadilin öğrenimi hakkından yararlanabilmesi için gerekli altyapıyı kamu desteği ile oluşturacağız” gibi maddeler sıralanmış. Bunların bir kısmı bir süredir CHP tarafından dile getirilen maddeler.
Gençlerle başladık gençlerle bitirelim. Bir polemik bir de veri. Kılıçdaroğlu “Gençler siyasete ilgi gösterin, girin. Siyaseti dinozorlardan temizleyin” dedi. Toplantı çıkışı parti kurmaylarından ikisine “Bunu söylerken kafasından bir isim geçirdi mi acaba, mesela eski genel başkan Deniz Baykal’ı mı ima etti” diye sordum. “Bilmiyorum” yanıtını aldım. CHP’de niye yeni hedef gençler diye sorana, 7 Haziran seçim sonuçlarından Konda’nın çıkardığı bir veri:
MHP ve HDP secmenleri arasında genç yaş grubunda, yani 18-28 yaş grubunda olanlar Türkiye ortalamasının üzerinde. (Türkiye ortalaması 25.) Her 100 CHP seçmeninin 45’i, her 100 AKP seçmeninin yüzde 43’ü 44 yaş üzerindeyken, bu oran MHP ve HDP seçmeninde yüzde 31. CHP’nin oy oranını Türkiye ortalamasının üzerine çıkarttığı tek yaş grubu 44 yaş üzeri. Kısaca CHP yaşlı bir parti, “gençleşmeye” çalışıyor.