“Hoş geldin!/ Kesilmiş bir baş gibi/

Omuz başımızdaydı soluğun...

Hoş geldin!/ Ayrılık uzun sürdü/ Özledik./

Gözledik...

Hoş geldin!/ Biz/ bıraktığın gibiyiz.

Ustalaştık biraz daha/ taş kırmakta,/

dostu düşmandan ayırmakta...

Hoş geldin/ yerin hazır...

Hoş geldin/ Dinleyip diyecek çok/

Uzun söze diyecek vaktimiz yok/

Yürüyelim” 1931 Ocak - Nâzım Hikmet

***

Nail Çakırhan uzunca bir ayrılıktan sonra Akyaka’ya geldi. Hoş geldi...

Sevgili arkadaşı, yoldaşı, şair dostu Nâzım Hikmet, bir yıllık bir ayrılıktan dönüşte onu işte bu şiirle karşılamıştı...

Benim kuşağım Nail Çakırhan’ı ‘Nail V.’ adıyla tanıdı; şiirlerini ezberledi, düşüncesini, savaşımını, direncini, sanata, şiire olan bağlılığını öğrendi... Hapisler, sürgünler, acılar... Bir anlamlı yaşam işte!..

“1+1=1” adlı kitap Nâzım Hikmet ve Nail V. imzalarıyla yayımlanmıştı. O otuzlu yıllarda şiire şaire yasak yoktu. Nâzım Hikmet’in kitaplarını alır okurduk, kimse de bir şey demezdi. Marx’ın Engels’in kitapları açıkça satılırdı. Benim kuşağım Atatürk devriminin aydınlığında işte böyle yetişti! Yol göstericilerimizden biri de, şiirleriyle, devrimci tutumuyla Nail V. oldu...

***

Şu günlerde Muğla’da Yücelen Hastanesi’nde yatan Nail V. çok genç yaşında yakmıştı bütün gemileri:

“Artık benim/ ne bir köşeye konmuş/ üç arşın bir kefenim/ ne de sıcak bir yatakta/ bekleyenim/ var... ne yar/ kaldı ne diyar/ Dönmem, dönemem geri/ Yaktım bütün gemileri/ Tarık bin Ziyad gibi.”

Kaçmamıştı, korkmamıştı yaşam denen serüveni şiirle eş tutmaktan.

“Diyorlar ki/ Yerler yavrum/ başını/ Genç yaşını/ Kurşuna dizerler yavrum/ Diyorum ki/ Dizüstü yaşayamam/ bırakın beni dostlar/ ayakta öleceğim/ Deliyim takın beni dostlar/ toprakta öleceğim.”

***

Nail Çakırhan hem şair, hem ustaların ustası bir mimar. En büyük ödülleri alan, Akyaka adlı bir güzel yurt köşesini, daha nice yerleri elleriyle, kafasıyla yaratan... Onu Can Yücel’in o güzel şiiriyle anmak en iyisi:

“Yüksek mimardan geçilmeyen/ bu ülkede/ Yüksek olmayan mimar/ Bir tek Mimar Sinan var diyordum/ Bir ikincisi var/ Yüksek olmayan bir mimar, NAİL V./

‘Yüksekler’den atıp/ kendilerini/

Çatlasınlar patlasınlar.”

***

Birkaç yıldır köyüne, Ula’sına, Gökova’sına, Akyaka’sına gelemiyordu. Özlemle bekliyorduk, onu ve değerli eşi Halet Çambel’i... Bir büyük aydınlık yaratmışlardı çevrelerinde, yoklukları bir yaşam eksikliğiydi. Neyse ki Yücelen Otel’in ve Yücelen Hastanesi’nin sahibi, sanat, düşünce adamlarının dostu Hamdi Yücel onu İstanbul’dan koparıp kendi topraklarına, kendi dünyasına getirmeyi başardı, sağ olsun...

***

Şimdi o hastanenin bir odasında eşi Halet Çambel’in sevgi dolu yakınlığında, yeniden çalışmaya, yaratmaya döneceği günleri bekliyor... Bizler de yüz yaşına iki yıl kalmış büyük dostumuzun en kısa sürede sağlığına kavuşmasını...

***

Bir şiirinde “daha çok onlar yaşamalıydı” diyordu. “Onlar” dünyaya, varlıklarıyla yeni zenginlikler katanlar, emekçiler, sanatçılar, devrimciler... En başta da kendisi... Nail Çakırhan yaşamalı; kavgasını, şiirini, mimarlığını, yaratıcılığını hangi yaşta olursa olsun, sürdürmeli.

Sağlıklar ve güzel bir Şeker Bayramı dileyerek...