G.Saray’ın Osmanlı’yı bunalttığı, risk alıp farkı açmak istediği dakikalardı. İnanılmaz fırsatlar harcanmıştı, o ana kadar; net 22 pozisyonları vardı. Hatta tribünler, “Atamayana atarlar, maç 1-1’e gelecek” demeye başlamıştı ki Muslera, Serdar Gürler’in yakın mesafeden vuruşunu çıkardı. O top döndü, dünyaları kaçıran Feghouli’nin önünde kaldı. “Vursam mı uzaktan” diye düşünürken, sağ çizgiden inen Rodrigues’i gördü. O da Gomis’e bir ‘al da at’ pası uzattı ve Fransız yıldız skoru 2-0 yapıp tribüne koştu. Herkes ondan “aslan yürüşüyüşü...” bekliyordu, ama o, önce formasındaki armayı gösterdi, sonra eliyle ‘para işareti’ yapıp ‘No’ dedi. Para için değil demeye getirdi lafı. Demek ki, Dursun Özbek yönetiminin geciktirdiği faturalar bir tahribat yaratmış ama futbol karakteri onun önüne geçmiş; galiba bu yıl Galatasaray, başarılı olacaksa, bu futbol karakteriyle bir yerlere gelecek! Evet, dün G.Saray çok fırsat buldu... Hatta Feghouli sırf dönen topları tamamlasa maç 5-0’a gelirdi, ya da Tolga, Eren ıskalamasa, ama Osmanlı’nın da en az 5-6 pozisyon bulduğunu dikkate almak gerek. Üstelik ligin alt sıralarındalar, sadece Serdar’la çoğalıyorlar. Yani yolunda gitmeyen bir şeyler vardı G.Saray’da. ‘Tempoyu yükseltemiyor’lardı... Kadroda olmayan Fernando- Ndiaye ikilisinin o git gelleri arandı. Tolga-Selçuk yetmiyordu... Fatih Terim, aksaklığın farkına varmış olsa gerek, “Kaliteyle işi bitireyim” diyerek Belhanda kozunu oynadı, ama o da çare olmamıştı...
Neyse ki Gomis, diye bir karakter abidesi vardı; 23. hücum girişiminde maçı kopardı, “Yellow Friday” ile havasını bulan camiayı ‘sus pus’ olmaktan kurtardı...