Nikâhta, cenazede çiçek; tören, açılış, konferans, seminerde çaylar, kahveler, konuklara hediyeler, davetler, sanatçı konserleri, ulusal gün törenleri...
Bu harcamalar, Cumhurbaşkanı’ndan valiye, filanca ilin tarım müdürüne yayılan genişlikteki kamu yönetimi alanında yapılırsa, faturalar Maliye’ye gidiyor.
Bu tip etkinliklerde (misal Muhtarlar Toplantısı) verilen yemek, gönderilen çiçek, ağırlama, konuklara verilen armağanların parası, bütçedeki “tem-sil ve ağırlama giderleri” faslından karşılanıyor.

***

Konuya ilk kez, 7 Haziran seçimleri öncesinde, “Çiçek Parası” başlığıyla değindim. O yazıda yılın ilk dört ayındaki, temsil harcamalarının 2014’e göre yüzde 70 arttığına yer verdik.
Aslında, 2014’teki toplam temsil harcaması 186.5 milyon TL ile, o yıl bütçesine konulan 194.8 milyon TL hedefin altında kalmıştı.
Bir Maliyeci için sevindirici olması gereken bu sonuçtan hareketle de 2015 hedefinin daha “muhafazakâr” belirlenmesi beklenirdi.
Fakat böyle olmadı.
AKP rejimi, seçim yılı olması nedeniyle 2015 bütçesindeki “temsil ve ağırlama” kalemine yüklenecekti. Bu niyetin kanıtı, yine bütçe tahminlerinde apaçık görünüyordu.
2015 için bütçeden yapılacak bütün harcamaların büyüklüğünü yüzde
5.5 artışla belirleyen Maliye, nedense (!) temsil ve ağırlama giderlerini, yüzde 35 artırarak, 252 milyon TL hedef koydu.

***

Fakat bu “hedef” bile hayli mütevazı kalmış.
2015 bittiğinde, bütçenin “devletin malı deniz” hali, daha keskin biçimde önümüze düştü.
Geçen yıl yemek, çiçek, kutlama, açılış, hediye, konferans gibi temsil harcamalarına 252 milyon TL harcanacağını planlayan Maliye’nin karşısına, tam 439.4 milyon TL’lik bir fatura çıktı! (ODTÜ’nün aynı yıl bütçesi 364 milyon TL’ydi)
Önceki yıla göre 187 milyon TL daha fazla harcanmış. (Boğaziçi Üniversitesi’nin 2015 bütçesi 192 milyon TL’ydi)
Bir önceki yıla göre, yüzde 135 oranında bir artışa, bütçedeki bir başka harcama kaleminde rastlamak biraz zor.
İşin bir başka çarpıcı tarafı ise 439 milyon TL’lik bu harcamanın 238 mil-yon TL’lik kısmının, tek başına aralık ayında yapılmış olması.
Geride kalan 11 ayın toplam harcamasına yakın olan bir aylık harcama, fazlasıyla kuşku uyandırıcı. (Bir tahmin olarak G20’deki temsil harcamalarının bir kısmının bu aya sarktığını düşünmek mümkün.)
Ortada izaha muhtaç bir durum var.
Bu kadar yemeği kim yedi, bu kadar çiçek kime gitti?
Tasarruf edilemeyen itibar, nerelerde sergilendi?