OLCAY BÜYÜKTAŞ

AKP’nin sendikaları böldüğünü söyleyen Yaşar Seyman’a göre, can sıkıcı bir sessizlik hâkim.

Sevdiklerine zaman borçlu, neredeyse bir erkekler dünyasında var olan az sayıda kadından biri oldu, yetmedi hem işçilerin hem de kadınların sesi oldu. Yazdığı kitaplara, emek ve kadın üzerine yazdığı yazıları topladığı Kadın Yaşamın Rengidir’i ekledi. Bu vesileyle konuştuk... İşte Yaşar Seyman’ın heyecanı ve coşkusundan buraya sığabilenler...

Bir kadın sendikacı, çoğunlukla erkek oylarıyla seçilse de dönemin gelişen kadın örgütlülüğü onu çalışan kadınların sesi yaptı. Erkek sendikacılar sadece sendikal uğraşla yetinirken bir kadın sendikacı olarak hem işçilerin hem de kadınların sesi oldu. Kadın haklarını öğrenmek için gece gündüz okudu. Konuşmalara koştu. Onunla da yetinmeyip kadın ve sendika kitabını yazdı.

Birçok ilkin temsilcisi olmanın hem zorluğunu hem sorumluluğunu hem de gururunu yaşadı. 

ZOR OLDU MU? 

Yıllarca sendikacılık zor mu? diye soranlara “Ne kolay ki’ diye yanıt verdi. ‘Kendinizi tanımlayın” dendiğinde, “Tüm engellere karşın, yara bere içinde kalsam da dikenli tellerde fışkırarak açan kır çiçeğiyim” dedi.

89 Bahar eylemlerinde, Zonguldak’ta, Tekel Direnişinde tüm miting ve yürüyüşlerde riskli bir iş kolunun bölge başkanı olmasına karşın korkusuz dayanışmaya koşan Seyman “Bu süreçte kadın kalemlerden çokça dayanışma görmedim. Birkaç kendiyle barışık kadın gazeteci ve TV hariç. Kolay bir mücadele olmadı. Sevdiklerime zaman borçlu oldum” diye özetledi o günleri.

Bugün sendikaların suskunluğu yüreğini yakıyor. Rahmetli Seyfi Demirsoy’un “Ankara’da Türk -İş var” sözünü anımsıyor ve sendikaların ses vermesini istiyor: AKP, sendikaları böldü. Kuşattı. Kayyım tehdidi, toplu sözleşmeler gerçek olmayan enflasyona otomatik bağlandı. Biliyorum arka bahçe olmak istemiyorlar, bu sessizlik canlarını yakıyor. Emek Platformu’nda üç işçi konfederasyonu, kamu çalışanları konfederasyonu kol kola yürür, 1 Mayıs’ları birlikte kutlardık.

Sendikalar erkek egemen görüntülerini aşmalı, kadınların emeğine değer vermeli. Kadınların sesine kulak verirlerse başarırlar. Örgütlülük dışında bir yol öneremiyor. “Bir kelebek kadar ömrüM olsa örgütlü yapılarda tüketirim” sözünü gönülden söylüyor.

Bir kadın isterse ikinci adresi sendikalarda çok şeyler yapar. 

Seyman: Zorlukları, kuşatmaları örgütlerimizle bütünleşerek aşabiliriz. 12 Eylül zorluklarını nasıl aştıksa bugünleri de aşarız. Kadınlar örgütlerini, sendikalarını ikinci adresi  görürse hiçbir güç onları durduramaz.