Yurtdışına! Geçenlerde gençlerden oluşan çok uzun bir kuyruk gördüm. Çoğunun yanında anne ya da babası da vardı. Meğer yurtdışı eğitim fuarına giriş kuyruğuymuş.
Çeşitli ülkelerden gelen eğitim kurumlarının temsilcilerinin okullarını tanıttığı fuarlar hep olur ama bu kadar uzun kuyruklusuna ilk kez rastladım. Bekleyenlerin çoğu burs umuduyla gelmiş. Kaçı alabildi bilmiyorum ama bildiğim yurtdışına gitmek istemeyen genç kalmadı sanki.
Yabancı liselerden, Galatasaray Lisesi'nden, İstanbul Erkek Lisesi'nden yurtdışındaki üniversitelere gidenler her zaman olurdu ve zaman zaman da bunun haberini yapardık. ''Mezunların yarısı gidiyor'', ''yüzde 70'i gidiyor'' vb derken artık tamamına yakını Türkiye'de kalmayı istemez oldu. Bu okullar dışındaki kurumlardan da ülkeden gitmenin yollarını arayanlar ve bulanlar var elbette.
''Niye gidiyorlar?'' sorusunun yanıtı çok, herkesin bildiklerini tekrarlamaya gerek de yok, kendilerini özgür ve güvende hissedecekleri, emeklerinin karşılığını almayı umut ettikleri bir yaşam ortamı için gidiyorlar.
Bir de gözlemlediğim başka bir durum var. Bazı gençler kimi zaman zorunluluktan çoğu zaman da öyle tercih ettikleri için daha esnek saatli garsonluk, kuryelik, kasiyerlik gibi işler yapıyor yurtdışında ve bundan hiç gocunmuyorlar. Çünkü oralarda bu tür işler herhangi bir iş gibi değer görüyor, bizde olduğu gibi kimse bu tür işlerde çalışanlara üstten bakmıyor, aşağılamıyor, azarlamıyor.
BİR DE GELENLER VAR
Yurtdışından bizim üniversitelere gelenler de oluyor tabii. Hatta sayı epey arttı. Avrupalı gençler Erasmus'la İstanbul'daki üniversitelerde bir dönem öğrenim görmek için koşa koşa geliyor. Neden? Merak ettikleri İstanbul'da bir süre yaşamak için. Yoksa bizim üniversitelerimizde süper kaliteli eğitim almak için değil!
Bir de Afrikalı öğrencilerin yoğun olduğu Karabük Üniversitesi gibi örnekler var. Bazı üniversitelerin yöneticileri, bir bölge ya da ülke seçiyor, oradaki fuarlara gidiyor, eğitim kurumlarıyla anlaşmalar yapıyor. Sonra gelsin bu ülkenin gençleri bizim üniversitelere. Gelsinler tabii de parayı bastıran gelmesin, ''aranan kriterler'' lafta kalmasın. Yoksa ''uluslararası olma'' niteliği en çok üniversitelere yakışır.
