Bu soruyu kızı ilkokul ikinci sınıfa başlayacak olan arkadaşıma sorduğumda, 'Kızım tatil hiç bitmesin istiyor, okul başlayacak diye ödü kopuyor, çünkü öğretmenini hiç sevmiyor' dedi. Neden sevmediğini sorduğumda da, çok sert davranışları nedeniyle öğretmeninden korktuğunu söyledi.
Çocukların okulda mutlu olmamasının, eğitim hayatından giderek soğumalarının, 'sert öğretmen' dışında öyle çok nedeni var ki. Kimisi arkadaş edinemiyor, kendini okulda çok yalnız hissediyor.
Kimi çocuklara dersler çok zor geliyor, öğretmenin anlattıklarını anlamakta zorluk çekiyor, kendilerini 'başarısız' hissedince de okula gitmek istemiyorlar. Oysa hepsinin öğrenme hızı farklı. Örneğin bir çocuğun okumayı dönemin sonunda sökmesi, diğerlerinden daha başarısız, daha geride olduğu anlamına filan gelmiyor ama gel de bunu o çocuğa, velisine, sınıfın diğer velilerine, akranlarına, tüm akrabalara, konuya komşuya anlat!
Zorbalık, okuldaki disiplinli yaşam, evden, anneden uzakta olmak, öğretmen tutumu... çocukların okuldan soğuma nedenlerini say say bitmez!
Mucize öğretmende...
Peki ama çözüm nedir? Okuldan nefret eden, başta sevse de giderek soğuyan çocuklara okulu sevdirmek mümkün mü? Ya da başka türlü sorayım soruyu. Çocuğun okula koşa koşa, mutlulukla gelmesini kim sağlar?
Elbette öğretmen. Eğitim sistemi, okulun fiziki imkanları, ders kitapları, ders programları... isterse hepsi çok kötü olsun, sınıfın içinde öğrenciler ve öğretmen başbaşa kalıyor ve öğretmen eğer isterse sınıfta mucizeler yaratabilir. Çok sevilen, ömür boyu unutulmayan, öğrencilerinde derin izler bırakan, en zor dersleri sevdiren, ilham veren öğretmenlerle dolu ülkemiz. Ama yazının başındaki gibi 7 yaşındaki çocukta korku uyandıran, azarlayan, çocukları sevmeyen, zoraki ders veren, sürekli 'bitse de gitsek' ruh halinden çıkamayan eğitimcilerin sayısı da az değil.
10 yıldır öğretmenlik de yaptığım için çok iyi biliyorum; kafanızdaki tüm dertleri sınıfın dışında bırakıp tamamen öğrencilere odaklanmak her zaman kolay değil. Enerjinizin düşmesine izin vermemek, dersi eğlenceli hale getirmek, anlamayanı, konudan kopanı fark etmek ve akranları arasında kendisini kötü hissetmesine yol açmadan onu yukarı çıkarmak, çocuklarla ders dışında da ilgilenmek, adil davranmak, özellikle küçük çocuklara şefkatle yaklaşmak, onları dinlemek, güldürmek...
Bunları yaparken faturanızı nasıl ödeyeceğinizi, akşam yemeğinde ne yapacağınızı, kendi çocuklarınızın sorunlarını zihninizin gerilerine atmanız şart. Geçim sıkıntıları, özlük sorunları vb sınıfın içindeki olumsuz performansa hiçbir zaman gerekçe olamaz.
Keşke bir yolu olsa da sadece çocukları, gençleri ve bu mesleği çok sevenler öğretmen olabilse.
