Paris, kanlı bir saldırıyı, katliamı, vahşeti yaşadı önceki akşam...
Eli kanlı terör örgütü yine Fransa’nın başkentinde silahlarıyla, satırlarıyla, bombalarıyla boy gösterdi.
Stat, konser salonu, lokantalar eşzamanlı düzenlenen altı saldırıda 129 kişiyi öldürdü, yaklaşık 200 kişiyi yaraladı...
Bilgisayar ekranına düşen görüntüler içini acıtıyor insanın.
Sanki ortaçağı yaşıyor Paris...
Daracık bir sokak, üç katlı binalar...
İnsanların çığlıkları, kaçışlar, yerlerde ölü bedenler...
Binanın üçüncü katında pencerenin pervazına tutunmuş bir kadın, onu aşağıya çekmeye çalışan bir kişi...
Koşuşan insanların çoğu sendeliyor...
Yaralı bu insanlar...
Ajansların geçtiği görüntülere, haberlere bakıyorum...
Saldırının olduğu saatlerde Fransa- Almanya dostluk maçı oynanıyor.
Fransa Cumhurbaşkanı Hollande da var maçı izleyenler arasında.
Silah sesleri, bombalar...
Hollande güvenlik güçlerince stattan çıkarılıyor.
Fransa’da “olağanüstü hal” ilan ediliyor. Cumhurbaşkanı Hollande, bu alçakça saldırıyı “savaş nedeni” olarak niteliyor. Dün sabah ise üç günlük yas.
IŞİD, bu kanlı, insanlık dışı saldırıyı üstlendi dün yaptığı açıklamada.
Şimdi oturup düşünmek gerek:
“Neden Fransa?”

***

İstihbarat birimleri baştan beri IŞİD’in Fransa’daki varlığını biliyorlardı. Çünkü Avrupa’da en çok Müslüman nüfus Fransa’da yaşıyordu.
IŞİD’in uyuyan hücreleri Paris’in varoşlarında hayat buluyorlardı.
Gençlerin çoğu eğitimsiz ve işsizdi... Geleceklerinden kaygılıydı...
Yerel yönetimlerin tanıdığı olanaklar varoşlarda IŞİD’in örgütlenmesine neden olmuştu.
Dernek çatısı altında toplanan gençlere köktendincilik aşılandı...
Buralar IŞİD gibi örgütler için önemli birimler oldu. İslam için yola çıkanlar Müslüman gençleri avladı. Onların “manevi değerlerini” güçlendirdi.
Biz bu olup bitenleri “teröre şerbetli” olduğumuz için rahat izliyor, değerlendirme yapıyoruz...
Diyarbakır, Suruç, Ankara katliamının üzerinden kaç ay geçti?
Canlı bombalara alıştık, en korunaklı Çağlayan Adliye Sarayı’nda bir savcımızı şehit verdik...
Bu ülkenin çocukları, gençleri teröre kurban gidiyor...
Şehit cenazeleri geliyor her gün Güneydoğu’dan.
Kimileri şehit, kimileri etkisiz halde!
Suruç, Ankara katliamını görmeyen bu ülkenin yöneticileri Paris katliamını anında görüyor.
Bir kez daha bakıyorum Paris’teki sokağın görüntülerine...
İnsanlar çığlık çığlığa, ölü bedenler yolun ortasında...
İçimde derin bir acı ve hüzün!

***

Paris, Fransa’nın başkenti...
Kültür ve sanat merkezi...
IŞİD, Fransa’nın kalbinde altı farklı yerde saldırıyor silahlarla, satırlarla, bombalarla...
Bataclan Konser Salonu baskının yapıldığı yerlerden birisi. Müzisyenleri öldürüyor, izleyicileri rehin alıyor, kimisinin başını kesiyor.
Salonda bulunan izleyicilerden ağır yaralı Benjamin Cazenoves, cep telefonundan Facebook’a girip dehşet anlarını şöyle anlatıyor:
“Hâlâ Bataclan’dayım... Birinci kattayım ve yaralıyım. Çok hızlı saldırdılar. İçeride hâlâ benim gibi yaşayanlar var. Herkesi boğazlarından keserek öldürüyorlar birer birer. Bu bir katliam. Her yerde ölü bedenler var...”
Karabasanın uğuldadığı ve bittiği anı düşünüyorum o anda...
Vahşeti!
Ortaçağı!
Milyonlarca mavi gözyaşı, vahşetin kara bulutu...
Gözlerimin önünden geçiyor, darmadağınık düşlerimle...
O sokağa bakıyorum bir kez daha...
Kaçışan insanlar!
Yerlerde öldürülmüş insanlar!
Terörü bir kez daha lanetliyorum...