Egemen sınıfın yürütme gücü olarak devlet, zor kullanma tekeline sahiptir. Zor tekelinin kullanılma yöntemi ve meşruluğunu “demokratik devletlerde” hukuk belirler. 

Mafya, devletin güç kullanan organlarının dışında “zor kullanan” yapılardır. En önemli farkları, hukuk dışı olmalarıdır.

Dar çerçevede; devletin zayıfladığı ya da hukukun zor tekelini çeşitli nedenlerle denetleyemediği zemin, mafyanın hayat bulma zeminidir.

Geniş çerçevede ise emperyalist-kapitalist sistemin mali sermayesi zaten mafyalaşmaktadır. Çünkü sanayi burjuvazisinin tersine üretimden kopuktur; parayla para kazanmaktadır, büyük tefeciler olarak ülkeleri borçlandırmaktadır, kurduğu “neo-liberal ekonomi” düzeni içinde kara parasını aklamaktadır vb.

İkili hukuk sistemi ve mafyalaşma 

Bu girişi şundan yaptık: Sedat Peker’in ifşaatlarıyla ortaya serilenlere bakılarak “90’lara mı dönüyoruz” sorusu soruluyor hep.

Mafyokrasi düzeni dediğimiz 90’larda, devletin güç kullanma organlarının dışında ortaya çıkan güç odakları (çeteler ve mafya) kuşkusuz hem siyasetle hem de devletin çeşitli organlarıyla ilişkiliydi. Ancak son tahlilde devletin kabul etmediği yapılardı. O nedenle siyasi koşullar oluştuğunda devlet o yapılarla mücadele ediyordu. İşte Susurluk operasyonu öyleydi. Meclis vardı, araştırma komisyonu kurup çetelerle bağlantılı siyasetçileri ve devlet görevlilerini sorgulayabiliyordu, yargı büyük oranda bağımsızdı, görevini yapabiliyordu. 

Bugünkü durum farklıdır: Devlet, siyasetin ikili hukuk sistemi oluşturmasının da kaçınılmaz sonucu olarak mafyalaşmaktadır. O nedenle bugün 90’lardan farklı olarak neo-mafyokrasi düzenidir.

İkili hukuk sistemi nasıl oluşmaktadır peki?

- İktidarın Anayasa Mahkemesi’nin kararını kabul etmemesi ve bu nedenle alt mahkemelerin hukuk dışı bir şekilde Anayasa Mahkemesi’nin kararlarını uygulamamasıyla...

- İktidarın baroları ele geçirebilmek için baroları bölmesiyle ve çoklu baro sistemine geçmesiyle...

- 1934 tarihli bakanlar kurulu kararı yani Cumhuriyet hukuku yerine 1470 tarihli bir vakıf senedine yani Osmanlı hukukuna dayanarak Ayasofya’nın camiye dönüştürülmesiyle...

- İstanbul Sözleşmesi’ni feshedip Medeni Hukuk’ta gedik açılmaya çalışılmasıyla...

Bunlar dışında 19 yılda pek çok hamleyle ikili hukuk sistemi oluşturdular. Dahası, Bahçeli’nin ifadesiyle Erdoğan rejimi hukuka uymayınca, hukuku Erdoğan rejimine uydurdular! 

İktidarın dokuz bileşeni 

Somutlaştırmak için iktidarın yapısını çözümlememiz gerekiyor. Rejim, tek adam rejimi de olsa, son sözü tek adam da söylese, yine de onun “orkestra şefliğini” yaptığı iktidar, çeşitli bileşenlerden oluşuyor: 

1) İktidar, ilk günden beri tarikat ve cemaat koalisyonudur. İskenderpaşa dergâhından FETÖ’ye kadar pek çok dinci yapı, kabineye temsilcisini vererek iktidarın bileşeni olmuştu. Bu sistem, FETÖ’süz olarak hâlâ iktidarın en temel bileşenidir.

2) İçinden çıktıkları ama sonradan parça parça ele geçirdikleri, temsilcisi Numan Kurtulmuş olan Milli Görüş.

3) Cumhur İttifakı ortağı MHP nedeniyle Çakıcı’dan Peker’e uzanan ülkücü mafya yapıları.

4) BBP başta kimi partiler.

5) Temsilcileri Süleyman Soylu olan ve kökleri 90’larda bulunan Çiller-Ağar yapılanması.

6) Temsilcisi Hulusi Akar olan; güvenlik bürokrasisi ağırlıklı devlet organları uzlaşması. 

7) En bilineni SADAT olan çeşitli milis grupları.

8) Baronlar: Zarrab, Zindaşti, Mansimov vb.

9) Çeşitli sermaye grupları; başta 5’li çete vd.

Peker olayı

Görüldüğü gibi siyaset, tarikat, sermaye ve mafya gruplarından oluşan bir yapı var...

Orkestra şefi, aynı zamanda tüm bu yapıların yörüngelerinde ahenkle dönmesini sağlayan kütlesi büyük merkezdir. Ancak kütle azalmaktadır ve bu nedenle yörüngeden sapmalar oluşmaktadır. 

İşte “Peker olayı” bir yanıyla, zayıflayan merkez (Saray) nedeniyle yörüngeden sapmaların başlaması durumudur. Kılıcın eskisi gibi keskin olmayışı, bölüşüm anlaşmazlıklarını daha çok gün yüzüne çıkarır böyle durumlarda...

Son 20 yılda öyle büyük sermaye el değiştirmeleri, vakıf ve ihale yöntemiyle öyle büyük para hareketleri yaşandı ki daha ne kirler ortaya çıkacak!