Kasımpaşa karşısında ilk 20 dakikadaki Galatasaray’dan ümitlenmiştim. Bursaspor karşısında ilk 25 dakikada o Galatasaray’ı mumla aradım. Bu süreçte oyunda daha etkin olan Bursaspor 2 net pozisyonda Muslera’yı geçemedi.
Oyunun devamında Galatasaray ne takım savunmasında ne organize atak yapmakta ne de çabuk karşı atağa çıkmakta etkili olabildi. Dolayısıyla Bursaspor belki de beklemediği kadar rahat oynadı. Galatasaray’da oyuna ağırlığını koyabilecek oyuncular anlaşılmaz bir dağınıklık içindeydi. Bursaspor öyle pozisyonlar buldu ki kendileri bile şaşırmış olmalılar. Futbolda çok bilinen bir laf vardır: “Atamayana atarlar.” Ama ilk yarının son dakikasında ceza yayının üstünden kazanılan frikikte Galatasaray rakip kaleye ancak bir şut atabildi.

Podolski ipten aldı
Bu sezon Galatasaray’ı hiç bu kadar kötü izlememiştim. Devrenin bitiminde soyunma odasına yuhalanarak gitti, ikinci yarıya moral alkışı ile çıktı. Kulübede takımı ateşleyecek oyuncu da yok. Mustafa Hoca ne yapsın bakalım eli takıma ne zaman değecek. Eldekilerin en iyileri sahadaydı. Galatasaray taraftarın desteğine rağmen oyuna ağırlığını koyamadı. Son yarım saate girilirken kurtarıcı olarak Rodriguez’in yerine Bilal oyuna alındı. Hakan da yerini Tarık’a bıraktı. Bursaspor giderek temposunu kaybetmeye başlayınca ateşle oynamış oldu. Galatasaray da biraz baskı kurdu. Bir yan top Sabri’nin kafasından Podolski’nin önüne düştü. O da golü attı Galatasaray’ı ipten aldı.
Bursaspor yakaladığı pozisyonları değerlendiremeyerek ateşle oynayınca dağıldı. Galatasaray kötü oynadı, çok pozisyon verdi ama rakibinin beceriksizliğinden yararlandı, tecrübesi ile kaybedebileceği maçı kazandı. Kimse skora aldanmasın.