ABD Başkanı George Bush yine Irak’a gitmiş. Ancak bu kez pek hoş karşılanmamış anlaşılan. Başbakan El Maliki ile birlikte gazetecilere poz verirken Iraklı televizyon muhabiri Muntazar el Zahidi, “Al sana veda öpücüğü” diyerek iki ayakkabısını da peş peşe ABD Başkanı’na fırlattı. Ancak Zahidi neredeyse burnunun dibindeki ABD Başkanı’na ayakkabılarını isabet ettiremedi.

İzmir’in işgali sırasında düşmana ilk kurşunu sıkan Hasan Tahsin (Hüseyin Nevres) aklıma düştü. O kurşun emperyalizme karşı ulusal kurtuluş savaşının ateşleyicisi olmuştu. Zahidi’nin ayakkabısı tabii ki Hasan Tahsin’in ilk kurşunu ile kıyas edilemez. Ama belki simgesel başka şeylerin başlangıcı olabilir.

ABD Başkanı artık iktidarının son günlerini yaşıyor. Bakalım Irak’tan başlayan tepkiler devam edecek mi? Hatırlayacağınız gibi Başkan Bush daha önce de Irak’a ziyaretlerde bulunmuştu. Özellikle bir tanesi anılardan hiç silinmedi. ABD’de kutlanan şükran gününde Irak’taki askeri birlikleri ziyaret etmişti. Bu sürpriz ziyaret ABD askerleri tarafından büyük coşku ile karşılanmıştı. Hatta elinde kocaman bir tepsi hindi ile askeri yemekhaneye giren Bush, üzerinde dumanlar tüten hindi ve etrafındaki askerler ile gazetecilere poz vermişti.  

Şükran Günü’nü Wikipedi şöyle anlatıyor: “1620’lerde Avrupa’dan yerleşim için ilk kez May Flower gemisiyle ABD’ye gelen göçmenler ilk geldiklerinde aylarca süren yolculuklarından dolayı yorgun, hasta ve açtırlar. Kızılderililer onları karşılar ve yiyecek verir; hindi avlamasını, mısır ekmesini öğretirler. Üç yıl sonra İngiliz Vali William Bradford büyük bir yemek hazırlar ve Kızılderilileri çağırır. Kızılderililerin şefi Massoit, 90 kişiyle bu törene katılır. O günden sonra her hasat sonrasında yemek geleneği sürer. 1863’te Başkan Abraham Lincoln, Şükran Günü’nün ulusal bayram olmasını önerir, ancak bu öneri, 1941’de Kongre’de karara bağlanır ve her yılın kasım ayının son perşembesi Şükran Günü olarak ulusal bayram ilan edilir. Şükran Günü, Kızılderililer arasında ise Yas Günü olarak anılmaktadır.” 

Ama Bush ne çektiyse hep gazetecilerden çekti. Bu fotoğrafın dünya gazetelerinde yayımlanmasının ardından “art niyetli” bir gazeteci fotoğrafın orijinalini dikkatlice izleyince Bush’un elindeki hindinin plastik olduğunu görmüş. Kısacası George Bush ataları kadar olamamıştı. Bazı gazetelerde eşi Laura Bush’un pişirdiği belirtilen hindinin plastik olduğunun ortaya çıkması ABD’nin Irak’ta ve dünyanın hemen her yerinde nasıl bir halkla ilişkiler ve propaganda faaliyeti içinde olduğunu göstermişti.

Gerçi her zaman pek de başarılı olamıyorlar. Irak işgali öncesinde kimyasal silahlardan, kitle imha silahlarından, büyük roketlerden, El Kaide’den teröristlerden bahseden Bush yönetimi işgal sonrası bazı bilgilerin yanlış olabileceğini söyledi. Daha sonra da pek çok bilginin yanlış olabileceğini itiraf ettiler. Ancak iş işten geçmişti. Yüz binlerce Iraklı, kadın, çocuk, genç, ihtiyar demeden Bush hükümetinin emriyle öldürüldü. Kim bilir belki bazıları doktor olacaktı, belki bazıları ressam, şair, serseri, işçi ya da başka bir şey. Gelinlik kızların hayalleri , nereden geldiğini anlayamadıkları bir ıslık sesinin ardından oluşan  patlamayla yitti gitti. İşgal öncesinde sokaklarda yalınayak oynayan çocuklar yanıp kavruldular Nâzım’ın deyişiyle, onlar artık hiçbir zaman ayakkabı giyemeyecek.

Onların giyemediği ayakkabı önceki gün bu katliamın en önemli sorumlularından birisinin kafasına atıldı. Nedenini anladı mı, anlamadı mı bilinmez.

mehmet@cumhuriyet.com.tr