Merkez Pastanesi’nde başlayan kakao krizinden beri Mikronezya’nın bir zamanlar büyük yozların büyük, küçük yozların küçük paylarla üleştiği çikolatalı pastası iyice ufalmış; pudraşekerine karşı kakao swapları, ekonomiyi diriltmeye yetmiyordu. 

Yolunan Mikrongillerin düpedüz açlık çektiği minik ülkede, artık onları yolamayan hafif sıklet yozlar da köylerine dönmüş, çiftçilik yapıyorlardı.

İşte onlardan biri, iktidar yancısı iken de köy kahvelerinde atıp tutmayı pek seven Yelloz Yelizov orta çapta kümes hayvancılığına başlamıştı. Kendisine benzettiği kazlar, hindiler, bıldırcınlar, tavuklar yetiştiriyordu ve kümesleriyle övünüyordu.

Bir gün, pek sevdiği horozu öldü. 

Kürşat Coşgun

Yelloz Yelizov yasa girdi ama tavukları uzun süre kocasız, leşkerini de yumurtasız bırakamazdı; yeni bir horoz almaya kasaba pazarına gitti. 

Satıcı, kafesten ufak tefek, kapkara, ibiği düşük bir horoz çıkarıp uzattı. Yelizov itiraz etti: “Civciv ulan bu! Dalga mı geçiyorsun benimle?”

Satıcı, bilmiş bilmiş başını salladı: “Görünüşe aldanma Yelloz yoldaş, bu eciş bücüş horoz Cenabet Cengizski ırkından olup sizi performansıyla şaşırtacak!”

Yelloz Yelizov ikna olmamıştı ama denemeye karar verdi. 

Köye döndü, biçimsiz horozu “Haydi Cengizski, göster cenabetini!” deyip tavukların arasına saldı. Hayvan, gerçekten de tüm tavukların ziyaretini birkaç dakikada tamamlamıştı. Kümes telinin üstünden atlayıp kazlara geçti. Onları da hallettikten sonra hindilere atladı. Hindilerden sonra bıldırcınlara yürüdü. Komşu tarlanın çitini aşıp orada sakin sakin otlayan ineğe bile daldı!

Sonunda sahibinin mülküne döndü, kümesin önüne yığılıp hareketsiz kaldı. Yelloz Yelizov’un hayranlıkla açılan gözleri, hüzünle buğulandı.   

Yükseklerde dönen bir kartal, horozun ölümünü izlemişti. Kolay ava doğru pike yaparken, Yelizov “Güzel horozumu yedirmem sana, mendebuuur!” narasıyla tüfeğine sarılmıştı ki...

Cenabet Cengizski, düştüğü yerde bir gözünü açıp fısıldadı: “Dur, dur, bırak yaklaşsın!”