NE güzel mücadeleydi o: Halkın oylarıyla seçilmiş bir iktidarın başbakanı, siyaset ve medyadaki yandaşlarıyla birlikte yine halkın vergileri ve emekleriyle oluşturulmuş bir kamu varlığını satıp yanlış ekonomik politikalar yüzünden biriken borçları ve bütçe açıklarını kapatma peşindeydi. Ona ve destekleyicilere göre kamu işletmeciliği köhnemiş bir kavramdı ve kırtasiyeciliğe, hantallığa, verimsizliğe, teknoloji eskiliğine neden olmaktaydı. Bu işletmeler bir an önce elden çıkarılıp zararlar önlenmeli, satıştan elde edilecek gelirle yeni yatırımlara gidilerek ekonomi canlandırılmalı, işsizlik giderilmeli, toplumun refahı arttırılıp mutluluk yakalanmalıydı.

Bu propagandaya karşı çıkan bizler ise Cumhuriyetin kamu yatırımlarına ve sosyo-ekonomik planlı kalkınma politikalarına inanmaktaydık. İşletmecilik de bilim de akılla geliştirilebilecek bir beceriydi ve ille para kazanma hırsına dayandırılması gerekmezdi.

Bağımsız yargı, bir süre anayasanın ve cumhuriyet yasaları ile ve yönetim hukukunun ilkelerine dayanarak bu yaklaşımdan yana tutum alarak satış girişimlerini patır patır suya düşürmekteydi.

Ne var ki, Batı’dan estirilen yeni yayılmacılık ve sinsi sömürücülük yelleri öylesine güçlüydü ki, başka birçok ülkede olduğu gibi, aslında akla, bilime ve hele ulusal çıkarlara dayalı olması gereken siyasal, hukuksal ve kurumsal kaleler fazla dayanamadı ve satışlar bölük pörçük de olsa gerçekleşmeye başladı.

Ancak, satılmak istenen işletmelerin çoğu özde kamu hizmeti görmekteydi ve özel kesime devredilirken bile bu niteliklerini büsbütün silmek çok zordu. O zaman, satıcılar karma sahiplik ve işletmecilik yollarını deneme yoluna saptılar.

Elbet, alıcıların çıkarlarını satıcı kamu kuruluşlarının çıkarlarından daha fazla gözeterek.

Bütünüyle bir kamu hizmeti kurumu olan PTT’nin harfleri böyle teker teker ve derece derece ele alınmış ve yazgıları buna göre belirlenmiştir. Klasik postanın P’si mektuplarıyla, pullarıyla, şarkı konusu postacılarıyla alışılmış yerini az çok sürdürüyor; T’lerin encamı ise sonra anlatılacağı gibi, bir köşeye sığdırılabilecek kadar basit değildir.