Ben şampiyon olacağım diyorsan, deplasmanda da kazanacaksın. Ben Fenerbahçe’yi bu yarışta yalnız bırakmayacağım diyorsan, maça başından sonuna kadar asılacaksın. Eğer bunu yapmazsan, Burak’ın attığı golden sonra “nasıl olsa kazandım” havasına girersen, hüsrana uğrarsın. Dün gece Antalya’da uğradığın gibi...
Bir Galatasaray düşünün ki, gol umudunu Sabri’nin yapacağı ortalara bağlamış. Burak bir kanatta, Drogba öbür tarafta. Selçuk’un sahada varlığı ile yokluğu belli değil. Bütün yük Melo’nun sırtına binmiş. Drogba oyundan alınınca suratından düşen bin parça. Kim olursa olsun, oyundan alındım diye hocasına kapris yapma hakkı yoktur. Bu oyuncu Drogba olsa bile..
Burdisso...Ceyhun... Hangisini anlatalım ki? Mancini ne yaptığını bilen bir savunma kurmaya çalışıyor. Ama bu defansa ancak acemiler mangası denir. Hele yedikleri bir ikinci gol var ki, adeta bir komedi filmi. Buna karşın sahada daha çok top gezdiren, ne yaptığını bilen bir Antalyaspor. İnanın, kalesinde Muslera olmasa Galatasaray bu maçtan bir puan bile çıkaramazdı.