Adolf Hitler’in yenileceğini 1939’de kim düşünürdü?
Prusya disipliniyle hazırlanmış Panzer tümenleri, SS tümenleri, zırhlı kolordular, ordular, güçlü hava kuvvetleri Luftwaffe, dehşet verici deniz güçleri, kruvazörler, zırhlı gemiler, U-Botlar, denizaltılar... Üç günde geçilen hatlar, bir haftada alınan ülkeler...
1945 yılını kim düşünebilirdi? O güçlü Almanya’nın yanıp yıkılacağını, milyonlarca ölüyle, beş katı yaralıyla yenilmiş olacağını kim aklına getirebilirdi? Ama öyle oldu.
Artık sığınağından çıkamayan, bombalarla sarsılan yeraltında her şeyin bittiğini anlatmak isteyen generalin ‘Teslim olalım Führer, halkımız daha fazla ezilmesin’ sözüne, Adolf Hitler’in öfkeyle ‘Ezilsinler, mahvolsunlar, değil mi ki yenildiler’ sözleriyle verdiği karşılık da bilinmektedir.
Tarih öğretir. Ama kime öğretir?
Güç sarhoşluğuyla başı dönmüş iktidar hastası, tarihten öğrenemez. ‘O’, kendisinin yeni bir tarih yazdığını sanmaktadır.
‘Kaybetme korkusu’, her şeyi elinde tuttuğunu sanan ‘muktedir’in aklını esir almıştır. Hitler’in Kartal Yuvası Berstechgaden’de ‘ötekiler’ için ne tuzaklar kurduğunu, ne pusular hazırladığını bilmez, masa başında ne hesaplar yaptığını düşünmez.
Kazanmak, yeniden kazanmak, hep kazanmak için her şeyi ama her şeyi ateşe atmaya hazırdır. Kendi ülkesini, kendi insanını, kendi toplumunu ateşin içine göndermeye heveslidir. Yeter ki sonunda kendisi kazansın.
Çevresinde inananları vardır. Göbbels, Himmler, Göring, Martin Borman, SS komutanları, Gestapo liderleri, komutanlar. Kuşkulu suskunlar da vardır, ağzının dibinde mırıldananlar da. Ama sesleri çıkmaz, etkisizdirler. Hiçbir zaman gelmeyecek sıralarını beklerler.
1945 yılı. ‘Sıfır yılı’ diyor Ian Buruma. Sıfır yılı. Yeni kinlerin, yeni travmaların, yeni öç dalgalarının başladığı ‘sıfır yılı’. İşte o güçlü Almanya yerle bir olmuştur. İnsanları açtır. Buzları kazıp bir patates ararlar. Nazi Almanyası tarihin en büyük dersidir.
***
Özgür Mumcu’yu bir kez daha kutluyorum. ‘Hesap soracağız’ diyen yazısını ‘ant olsun ki’ diye mühürlemiş. Hesap soramayan toplumların başına gelenleri de hatırlatıyor. Hesap sormakta düğümleniyor her şey.
Elbette Ece’lerin hesabı sorulacak. Gencecik, 20 yaşındaki kızlarımızın, oğullarımızın. Tuzaklarda, pusularda can veren polislerin, askerlerin, subayların hesabı elbette sorulacak. Yapandan değil, yaptırandan da, asıl ondan. Vurandan değil, vurduranda da, asıl ondan.
Fazıl Say dostum, sanatçı duyarlılığıyla ‘yendin bizi’ diyerek ölüm karşısındaki acısını dile getiriyor. Hayır Fazıl, hayır dostum, sen yenilmedin. Sen müziksin ve yenilmezsin. Düşün ki Adolf Hitler artık yok ama Bach bütün haşmetiyle var. Beethoven 9. Senfonisi’yle var ve hep var olacak. Sen yenilmedin ve yenilmeyeceksin.
Kimse unutmasın. Ve Hitler yenildi...
