Daha kaç kere yinelemeli, kaç kere yazmalı?
Şahin alıcı kuştur. Acımasızdır. Siyasal terminolojide silaha tapan, savaştan öte çözüm bilmeyen ve aramayanlara denir.
Akbaba ölümü çağrıştırır çünkü ölümle, ölülerle beslenir. Siyasal literatürde savaştan, savaşın yıkımlarından, ölümlerden beslenen, savaştan çıkar sağlayanlara denir. Bazen silah tüccarıdırlar, bazen ruhları ırkçı-milliyetçi yargılarla sakatlanmış kara vicdanlılardır. Bazen de iktidarını savaşa, devletin zorba gücüne ve ölümlere yaslanarak sürdürmek isteyenler...
Ve güvercinler…
Barışın kuşları, her daim tedirgin kuşlar…
***
Şiddeti siyasal mücadele yöntemi olarak, silahı zafer getirecek aygıt olarak belleyenler dört bir yanımızda kol geziyor. Biri dağı taşı bombalıyor.
Cevap beş polis, iki sivil, dört asker ölümüyle geliyor.
Cevaba cevap geliyor: Koca bir kasaba (Cizre) zırhlı araçlarla kuşatılıyor; özel harekâtçı üniforması giydirilmiş “Düşünme, tartışma, hareket edeni vur. Ötesi senin işin değil” kuralına kölece bağımlı kılınmış keskin nişancılarla ölüm saçılıyor.
Cevabın cevabına cevap bir dağ karakolunda havaya uçurulan zırhlı araçlar, artık yaşamayan 16 asker ile geliyor.
Gençliğinden olgunluk yaşlarına kadar hayatının tamamı dünyaya namlunun ucundan bakmakla geçmiş kadın ve erkekler “Devrimci halk savaşı” diyor, “Topyekûn ayaklanma” diyor, “Serhildan” diyor…
Sıradan bir ilin sıradan bir valisi iken önce İstanbul emniyetinin başına, ardından bakanlık koltuğuna oturan zat polislerini “Çekingen davranıyorsunuz” diye eleştirip ekliyor: “Silah kullanın”.
Onun da üstündeki zat Başbakanlık koltuğundan kükrüyor:
- Ne pahasına olursa olsun sonuna kadar gidilecek…
Hepsinin tepesindeki zat baklayı ağzından çıkarıyor:
- Ya 400 vekil verirsiniz bana ya da ölümler kıyamete kadar sürer gider…
Kandil tepelerinden seslenip sesleri bütün ülkede yankılananlar artık “HPG henüz savaşa girmedi. Bu çatışmalar halkın kendini savunmasıdır” yollu utangaç açıklamaların ardına saklanmıyorlar. Adlı adınca konuşuyorlar. HPG konuşuyor:
- Oremar’da Doski Vadisi’nde 21 Türk askeri öldürülmüştür…
***
Bütün alametler ortada: Gün şahinlerin ve akbabaların günü...
Tedirgin güvercinler çaresiz, etkisiz. Tozdan dumandan ve ille de kandan sesleri duyulmaz olmuş:
Mesela Selahattin Demirtaş konuşuyor:
- …. Niye ölüyor bu insanlar, kimin için ölüyor? Toplum barış istiyor. Barış noktasında iyi bir aşamaya gelmişken neden müzakere masası devrildi …… Tüm kardeşlerime sesleniyorum, ne yaparsa yapsınlar, kardeşliğinizi bozmayın. Kürt, Türk birbirinize sarılın…
Demirtaş bunları söylerken “tüm kardeşlerinden” bazıları Orta Anadolu’dan Doğu’ya giden otobüsleri taşlıyor; bir Kürt’ü Kürtçe konuştu diye bıçaklıyor, HDP binalarında linç edecek Kürt arıyor… “Tüm kardeşlerden” başka bazıları ise Doğu’da yollara mayın döşüyor, uzaktan kumanda ile patlatıyor, gümrük kapısında görevli 14 polis memurunun canını alıp “devrimci halk savaşı” verdiğine inanıyor…
Gün şahinlerin ve akbabaların günü.
Güvercinler ölümüne tedirgin…
